#6 Μόνο εγώ φαίνεται να σε καταλαβαίνω, φίλε. Που δεν αντέχω με τίποτα την μπίχλα και την απεριποιησιά και όταν συναντώ κάποιον (ακόμα και δικούς μου ανθρώπους που τους έχω μεγάλη οικειότητα) αλλά τυχαίνει να μην είμαι περιποιημένη στα στάνταρ που θεωρώ σωστά για τον εαυτό μου - δηλαδή αρκετά καλοχτενισμένη ή βαμμένη ή ντυμένη όπως βρίσκω κατάλληλο τέλος πάντων - ζητάω συγγνώμη για την απεριποίητη εμφάνισή μου. Συχνά μάλιστα, αν και πλένομαι συνέχεια - σε εκνευριστική συχνότητα για τους συντρόφους μου - παρόλα αυτά ρωτάω τον σύντροφό μου κατ' ιδίαν αν μυρίζω εδώ ή μυρίζω εκεί για να πάω να ξαναπλυθώ, αν τους ενοχλεί. Διαφωνώ με την Α, μπα πάρα πολύ!!! ΛΑΘΟΣ τα λέει. Δεν είμαστε καθαροί μόνο για εμάς. Είμαστε καθαροί και για τους άλλους γιατί δεν είμαστε ερημίτες για να μη μας νοιάζει αν βρωμάμε και ζέχνουμε. ΟΥΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΠΕΡΙΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ! ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Και οι αντιλήψεις μας για το επίπεδο καθαριότητας και εμφάνισης μέσα από τους άλλους προέρχονται/φιλτράρονται. Και με αυτούς τις μοιραζόμαστε. Η καθαριότητα και η εμφάνιση είναι κατ' εξοχήν στοιχεία ταυτότητας που διαμορφώνονται από το βλέμμα του άλλου. Και μετά γίνονται δικά μας, ναι. Αλλά μόνο σε σχέση με τους άλλους. Ζουν και αναπνέουν μέσα σε μια διαρκή διαλλεκτική σχέση με τους άλλους. Αναπόφευκτα. Μόνα τους δεν υφίστανται. Αν δεν υπήρχαν οι άλλοι για εμάς, ποιός σου είπε ότι θα πλενόμασταν τόσο συχνά; Δεν θα. Δηλαδή αν δεν με ξανάβλεπε ποτέ ανθρώπου μάτι και το ήξερα ούτε θα ξαναξυριζόμουν ούτε θα πλενόμουν καθημερινά (παρά μόνο τόσο ώστε να μην αρρωστήσω από καμιά μόλυνση) ούτε θα έβγαζα τα φρύδια μου ούτε πώς μοιάζουν τα μαλλιά μου θα με απασχαλούσε ούτε καν αν έχω μαλλιά ούτε καλλυντικά θα έβαζα ούτε τί είδους ρούχα να φορέσω θα σκεφτόμουν (θα έβαζα πάνω μου κάτι που να εξυπηρετεί αυστηρά τις απολύτως στοιχειώδεις πρακτικές ανάγκες μου, χωρίς να δίνω σημασία σε τίποτα άλλο) ούτε θα φρόντιζα την εμφάνισή μου με κανέναν άλλον τρόπο. Γιατί δεν θα υπήρχε λόγος. Δεν θα υπήρχε η έννοια της εμφάνισης καν. Κανένας δεν θα μπορούσε να με δει, θα ήμουν ο αόρατος άνθρωπος για όλους τους συνανθρώπους μου. Και, τότε, σε κάποια φάση κι εγώ η ίδια θα σταματούσα να με κοιτάζω στον καθρέφτη διότι τί νόημα θα είχε να ξέρω πώς δείχνω οπτικά στα μάτια του Θεού ή... των ζώων; Eντάξει, από δική μου περιέργεια μόνο. Αυτό.Λοιπόν, το κακό που κάνεις εσύ τώρα, φίλε στο #6, είναι αφενός ότι της το λες διακριτικά και ενοχικά. Αντί να της το επιβάλλεις ως όρο! Έτσι απλά. Αν δεν τον δεχτεί, έχεις δύο επιλογές : να φύγεις από κοντά της ή να μείνεις κοντά της και να υποστείς αυτά που περιγράφεις χωρίς να ξαναπείς τίποτα - για όσο μπορείς να τα υποστείς εν πάση περιπτώσει.Και, αφετέρου, ότι της το σερβίρεις με σάλτσες που δεν έχουν καμία σχέση με το περιεχόμενο του μηνύματος. Καταλαβαίνω ότι εκείνη σε παρέσυρε σε αυτή την δικαιολογία, ότι τάχα μου φταίει η δουλειά... Η δουλειά τί σχέση έχει με το ότι δεν θεωρεί απαραίτητο να πλένεται ή να ξυρίζεται για να σε συναντήσει; Ή η ζωντάνια; Ό, τι και να σου λέει, καμία σχέση. Η καθαριότητα και η εμφάνιση είναι ξεχωριστά κεφάλαια από μόνα τους. Σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν πάνω της. Έτσι θα της το πεις, και την επόμενη φορά στείλ' την για μπάνιο πριν το κάνετε. Απλά. Εγώ θα επιθεωρούσα κιόλας το μπάνιο του συντρόφου μου. Κι αν δεν έμενα ικανοποιημένη από το βαθμό καθαριότητας που κάνει, θα του έδειχνα ακριβώς τί να κάνει για να ξεβρωμίσει όπως θέλω. Εδώ δεν χωράνε ντροπές. Η θελιόμαστε ή μαλακιζόμαστε. Κυριολεκτικά.Κι εμένα υποθέτω πως πολλές φορές θα με περνάνε για αγενή (δεν μου το έχουν πει, αλλά πιθανότατα). Ε! Δεν δίνω δεκάρα τσακιστή. Στο κρεβάτι μου και στο σπίτι μου και στον άνθρωπό μου ισχύουν οι όροι ΜΟΥ! Σε όποιον αρέσει. Μάθε να διεκδικείς τους δικούς σου.Υ.Γ. 1. Αν έχει ψυχολογικά προβλήματα και γι' αυτό παραμελεί τον εαυτό της (αν δηλαδή εκεί οφείλεται η σύνδεση που εσύ και αυτή κάνετε με δουλειά, ψυχική ζωντάνια κλπ.) τότε αντιμετωπίζεις δύο παράλληλα προβλήματα σχετικά με την κοπέλα σου και μην υποτιμάς το ένα συγχωνεύοντάς το με το άλλο.Υ.Γ. 2. Όταν λες "να την ερωτευτώ" εννοείς να την ποθήσεις; Αν έπεσα μέσα, τότε είναι ακόμα πιο εύστοχο το σχόλιό μου. Γι' αυτό σου λέω : Ένα κι ένα κάνουν δύο. Ή ποθιέστε (κι αυτό συμπεριλαμβάνει τους όρους σου) ή άσ'το όπως είναι και φύγε/μείνε/whatever.
