#1 Ναι είναι οι μνήμες, όπως ακριβώς το περιέγραψε η Λένα. Και δεν ισχύει μόνο στο φαγητό θα διαπιστώνεις όσο μεγαλώνεις.Όσο για το ότι δεν το κάνεις ίδιο, αν δεν μαγειρεύεις με το ζόρι κ με ακριβέστατο τυφλοσούρτι, δεν θα βγει ποτέ ίδιο το φαγητό. Και θα πρεπε να χαίρεσαι γι'αυτό. Το μαγείρεμα είναι δημιουργία at its purest κ θα εκπλαγείς με το πόσο "εαυτό" βάζεις στο φαγητό που παράγεις. Και από κει κ πέρα όλα παίζουν ρόλο στο πώς θα βγει ένα φαί. Αν εσύ "σιγοβράζεις" σε ένταση 4 κ η μάνα σου στη 2 (κ αυτό δείχνει στοιχείο του χαρακτήρα σου), τα υλικά φυσικά όπως προείπαν, αλλά ακόμα κ τα σκεύη, η κουζίνα κοκ. Δε σου χει τύχει να αλλάζεις σπίτια κ να σου βγαίνει διαφορετικό το φαί, τουλάχιστον μέχρι να μάθεις τα καινούρια "υλικά";Επίσης, μεγαλώνοντας κ άλλο, θα σου αρέσουν περισσότερο πολλά δικά σου φαγητά, ακριβώς γιατί θα χεις δώσει το twist στη μαμαδοσυνταγή που θα το φέρει ένα κλικ πιο κοντά στα δικά σου γούστα. Κ σε πολλά φαγητά θα κάνεις κ εντελώς καινούριες, διαφορετικές συνταγές, πάλι πιο ακριβείς στα γούστα σου. Και πολλά πάλι θα μείνουν μαμαδοαξεπέραστα. Και αυτές τις πίτες της γιαγιάς ούτε εγώ ούτε η μάνα μου δεν καταφέραμε ποτέ να τις φτιξουμε. C'est la vie.
