Για το #6, θα ήθελα να σου πω ότι σε θάυμασα και σε ζήλεψα για την ψυχραιμία σου και την αντίδραση σου, η οποία δειχνει και σεβασμό αλλά και αγάπη προς τη μητέρα σου.Ξέρω ότι δεν ενδιαφέρει το σύμπαν αλλά εγώ σε αντίστοιχο διάλογο, στο σημείο όπου ακούγεται το "γι αυτό ντύνεσαι τόσο χάλια", μου ανεβαίνει το αίμα τόσο πολύ στο κεφάλι που ξεκινάω τον καυγά πριν καν να το καταλάβω.Είναι τέτοιο το μίσος μου για την απαξίωση που μου δείχνει μέσα από την κριτική για το πόσο κακόγουστη είμαι, και δη μπροστά σε κόσμο, που δεν καταφέρνω να αντιδράσω τόσο ψύχραιμα όπως εσύ: "Θα ήθελα να μάθω τι δεν σου αρέσει στο ντύσιμό μου και αν έχεις καμιά καλή ιδέα μπορεί να την υιοθετήσω"?? Φίλη μου είσαι βούδας, μπράβο σου!