#7 Χμ! Δεν είναι σωστή η συμπεριφορά του φίλου σου. Στο λέω ευθέως. Δεν μπάζουμε μέσα στο σπίτι που συζούμε με την κοπέλα μας κάποιον/α - οποιονδήποτε/αδήποτε (και η ίδια μας η μάνα να είναι, και η ίδια μας η αδερφή) - αν δεν έχουμε την έγκριση από την σύντροφό μας. Πολλώ δε μάλλον δεν την φέρνουμε σε δύσκολη θέση ρωτώντας την μπροστά σε τρίτους με σκοπό να την εκθέσουμε έτσι ώστε μετά να μην μπορεί παρά να δεχθεί το τετελεσμένο ως και δική της απόφαση. Λυπάμαι. ΔΕΝ ΣΕ ΣΕΒΕΤΑΙ ΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ. ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΩΡΕΙ ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ. Όταν αποφασίζουμε να μοιραστούμε τη ζωή μας με έναν άλλον άνθρωπο, ΑΥΤΟΣ ο άνθρωπος μπαίνει για εμάς πρώτα και πριν από όλους τους άλλους - ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ τους άλλους ανθρώπους. Διότι αυτόν επιλέξαμε ως σύντροφο της δικής μας ζωής. Αυτό σημαίνει η επιλογή μας. Αλλιώς, μπορούσαμε να επιλέξουμε την αδερφή μας, εν προκειμένω.Και, ούτε λόγος. Σαφώς και κατηγορηματικώς ΔΕΝ παντρεύεσαι ΚΑΙ την οικογένεια του άλλου, όταν παντρεύεσαι κάποιον. Τί είδους νοοτροπία είναι αυτή, αν όχι μεσαιωνική; Διαφορετικά, οφείλεις να δηλώσεις στον/στην σύντροφό σου ότι δεν πας μόνος σου, δεν είσαι αυτόνομος και ότι σε ακολουθεί κατά πόδας μια οικογένεια με την οποία εκείνη/ος (ο/η σύντροφος σου, δηλ.) θα είναι εξίσου παντρεμένος/η, άπαξ και σε επιλέξει. Και ότι η σύνδεσή σου με αυτήν (την οικογένεια/κάποιο μέλος της) θα υπερβαίνει την ισοτιμία της συντροφικής σας σχέσης. Οτιδήποτε άλλο ανήκει σε παλιές κουλτούρες, στις οποίες ισχύουν άλλα αυτονόητα, όπως ότι η οικογένεια/η φατρία/το γένος ξεπερνούν το άτομο και του επιβάλλονται. Σε αυτό το σημείο, κρίνω σκόπιμο να ενημερώσω την αγαπητή στήλη ότι έχουμε 2015.