Παιδιά κάποια στιγμή αυτό το ζήτημα της αποχής πρέπει να τελειώνει.Κατ' αρχήν η αποχή δεν είναι όση εμφανίζεται αλλα μικρότερη. Όχι πολύ μικρότερη, γιατί στα μεγάλα αστικά κέντρα οι κατάλογοι έχουν εκκαθαριστεί σχετικά, αλλά πάντως μικρότερη (στο τμήμα που ήμουν, σε ένα χωριό του Έβρου, οι εγγεγραμμένοι ήταν 320 αλλά το χωριό είχε περίπου 100 κατοίκους στην πράξη και τόσοι ψήφισαν -εμφανιζόμενη αποχή 66%, πραγματική αποχή σχεδόν 0).Δεν είναι όμως αυτό το ζήτημα. Αυτοί που δεν ψηφίζουν, που είναι πράγματι μεγάλο ποσοστό, δεν εξαφανίζονται. Όσοι δεν ψηφίζουν ουσιαστικά "εξουσιοδοτούν" αυτούς που ψηφίζουν να ψηφίσουν για αυτούς. Είναι σαν να λέει κάποιος "εγώ δεν θέλω να αποφασίσω, αποφάσισε εσύ για μένα" (δεν βάζω μέσα όσους ήθελαν να ψηφίσουν αλλά δεν μπορούσαν λόγω απόστασης, εξόδων, ασθένειας κλπ).Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα σαν να ψήφισαν λευκό (ή άκυρο επίτηδες). Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ σημαίνει το λευκό , το οποίο ο νόμος σου δίνει ως επιλογή : "Δεν μπορώ να αποφασίσω ο ίδιος, αναλάβετε εσείς" (εξάλλου πρακτικά θα είχαμε ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο αποτέλεσμα και ποσοστά εάν δεν υπήρχε καθόλου αποχή και είχαν ψηφίσει λευκό όσοι δεν κατέβηκαν στην πραγματικότητα να ψηφίσουν) Ας πάρουμε ένα υποθετικό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν 100 ψηφοφόροι που ψηφίζουν όλοι. Οι ψήφος του καθενός αντιστοιχεί σε 1%. Αν αποφασίσουν να μην ψηφίσουν οι μισοί (οι αποφασίσουν να ρίοξυν λευκό οι μισοί) και ψηφίσουν κόμμα μόνο 50, τότε η ψήφος του καθενός αντιστοιχεί σε 2%. Πρακτικά δηλαδή, ο κάθε ένας που δεν ψήφισε "ανέθεσε" σε κάποιον άλλον να αποφασίσει αυτός για τον ίδιο, διπλασιάζοντας την δύναμη της ψήφου του.Υπό αυτήν την έννοια, το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι αντιπροσωπευτικό. Θα μπορούσε κανείς να το τραβήξει και ακόμα παραπέρα και να πει ότι είναι πιο αντιπροσωπευτικό να ψηφίζουν όσοι έχουν άποψη (όποια και αν είναι αυτή), από το εάν ψήφιζαν κάποιοι που δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον και ψήφιζαν στην τύχη, καθαρά από υποχρέωση (αρκετοί ψηφοφόροι, φοβούμενοι κυρίως από φήμες περί κυρώσεων, έπραξαν ακριβώς αυτό).Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το να υπάρχει αποχή δεν είναι η καταστροφή του κόσμου. Αρκεί να καταλαβαίνει αυτός που δεν ενδιαφέρεται να ψηφίσει ότι αφήνει στα χέρια των υπολοίπων την τύχη του και να το αποδέχεται και όχι να φωνάζει μετά για τις επιλογές που έκαναν αυτοί που ο ίδιος "εξουσιοδότησε".
