5. Αχ CD σε καταλαβαίνω τόσο πολύ! Εχω βρεθεί στη θέση σου...κυρίως όταν γέννησα την κόρη μου γιατί στον γιο μου είχα ήδη βάλει όρια.Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ! Εβαλα πολύ αυστηρά όρια κι ασ έγινα δυσάρεστη πολλές φορές. Σε σχόλια του τύπου "πάλι αγκαλιά την έχεις? ας την και λίγο να κλάψει..." απαντούσα "θα κρατάω το παιδί μου αγκαλιά όσο θέλω" ή "εσεις τι πρόβλημα έχετε ακριβως?" ή δεν απαντούσα καθόλου ή κοιταζα με βλέμμα πραγματικά δολοφονικό και άλλαζα δωμάτιο ή άλλαζα κουβέντα.Επίσης, όταν κάποια στιγμή μπορεί να εξεφραζα καποιο παράπονο ή έλεγα πόσο κουρασμένη ήμουν και έπαιρνα απαντήσεις ανάλογες με αυτές που περιγράφεις, δε σχολιάζα τίποτα αλλά δεν ξαναέλεγα και τίποτα στα συγκεκριμένα άτομα. Μιλούσα μόνο εκεί που πίστευα ότι θα με καταλάβουν. Επιπλέον, ζητούσα συγκεκριμένη βοήθεια. Εννοώ ότι δήλωνα σαφώς τι έχω ανάγκη και τι χρειάζομαι και αν μπορούν να με βοηθήσουν αλλά χωρίς πολλά περιθώρια για σχόλια. Εγινά πολύ κοφτή και αυστηρή σε ό,τι αφορουσε το παιδί μου δηλώνοντας με έμμεσο τρόπο ότι μόνο εγώ και ο μπαμπάς της αποφασίζουμε για κάποια θέματα, αλλά χωρίς ποτέ να γίνω αγενής. Δεν προσεβαλα κανέναν αλλά έδειξα ποια ειναι τα όρια.Και τέρμα ο πολύς διάλογος. Πολλές φορές αν η ερώτηση με εκνεύριζε δεν απαντούσα καν. ΧΡειάζεται πολλές φορές να γίνεις σαφής και κοφτή αλλιώς φοβαμαι ότι δε θα αλλάξει η κατάσταση.Δε ξέρω αν σε βοηθούν αυτά που σου λέω, αλλά εμένα ειλικρινά αυτός ο τρόπος ήταν ο μόνος που λειτούργησε. Και τωρα οι σχέσεις ειναι με όλους άψογες. Για τον γιο μου, (ειναι το 2ο παιδι μας) κανείς δε μου είπε να μην τον παίρνω αγκαλιά ή γιατι κοιμάται ακόμα στο δωμάτιό μας ή γιατί τον ταίζω τόσες φορές κλπ. Τα μηνύματα περάσαν...Να είναι γερή η μικρούλα σας! Ειναι πολύ τυχερή που σε έχει μαμά!