Γεια σου βρε Λένα, για άλλη μια φορά σου βγάζω το καπέλο! Αυτή τη φορά για την απάντηση στο 5 με την οποία δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Απλώς, θα ήθελα κι εγώ να ευχηθώ στη μωρομάνα να της ζήσει η μπέμπα και να της πω κι εγώ να μην ασχολείται ιδιαίτερα με τις αυτόκλητες συμβουλές/υποδείξεις/παρεμβάσεις των τρίτων γιατί κι εδώ ισχύει το γενικό "ο καθένας κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια". Προστατέψτε με τον άντρα σου το μικρόκοσμό σας και μην μπαίνετε ποτέ στη διαδικασία της σύγκρισης με άλλες οικογένειες στο θέμα της ανατροφής των παιδιών σας (ξέρεις, αυτό του τύπου "αχ, το δικό μου παιδί γιατί δεν κοιμάται/τρώει/διαβάζει ενώ της Καίτης είναι έτσι κι αλλιώς..."). Ο κάθε γονιός ξέρει το παιδί του καλύτερα απ'οποιονδήποτε άλλον. Εμένα μου βγήκε ενστικτωδώς αυτού του είδους η αυτοπροστασία και μπορώ να πω ότι με έσωσε από περιττούς εκνευρισμούς και στεναχώριες. Προσωπικά, σε πολλές μου απορίες ως μητέρα έχω καλυφθεί από βιβλία ειδικών (παιδιάτρων, παιδοψυχολόγων) και δεν λαμβάνω ιδιαίτερα υπόψη μου τις εμπειρίες των άλλων μανάδων, γιατί γνωρίζω ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό, όπως θα έπρεπε λογικά να γνωρίζουν κι εκείνες :)