#5Συμφωνώ με την Λένα...αυτές οι μανάδες είναι λαίλαπα, δεν υπάρχει λύση ούτε απάντηση, ό,τι κ να πεις θα έχουν κάτι να ανταπαντήσουν. Απλά δεν συζητάς μαζί τους για παιδιά...ούτε με τις πιο κοντινές φίλες κάποιες φορές.Εγώ π.χ είμαι από την αντίθετη πλευρά, έχω ένα κοριτσάκι 15 μηνών που μέχρι στιγμής είναι πραγματικά καλόβολο (χτυπάει 12 ωρα ύπνου) & επίσης πλέον έχω αρκετή βοήθεια, οπότε δεν με κουράζει, από 40 ημερών άρχισαν να μου λένε, καλά τα λες τώρα κάτσε να πάει 6 μηνών, στους 6 κάτσε να πάει 12 κ.ο.κ. Αν συνεχίσεις μετά έχουν το άλλο τροπάριο ...μιλάς επειδή έχεις 1 παιδί.Όλο ξέρουν παραπάνω από σένα...Επίσης επειδή στις αρχές είχα φτάσει στα όρια της εξάντλησης, καταλαβαίνω πως νιώθεις κ δεν νομίζω ότι ούτε αυτές που το παίζουν τόσο υπεράνω δεν καταλαβαίνουν! Το να νιώθεις ότι θέλεις λίγο χρόνο για σένα δεν πάει να πει πως αγαπάς λιγότερο το παιδί σου. Απλά η κοινωνία έχει προσάψει στην μάνα τον ρόλο του οσιομάρτυρα.Εχω πχ κάποιες φίλες (που δεν εχουν ακόμα παιδια) που αν βγουμε μαζι στην μιση ώρα (καλοπροαιρετα το ξερω) μου λενε...έλα πήγαινε σπιτι θα σε ζηταει το παιδι...Μα είναι δυνατόν να μην ξέρω εγώ η ίδια πόσο χρόνο έχω να διαθέσω στον εαυτο μου κ ποιες είναι οι ανάγκες του παιδιού?Πάντως από την συντομη "πορεία" μου στο χώρο...κατέληξα ότι το παιδι θέλει τους γονεις του ευτυχισμένους ακόμα κ αν αυτο σημαίνει να λείψουν 1 ώρα απο το σπίτι. (Μην το πεις στις γνωστές σου μανουλες...θα με φάνε)
