Παιδιά, περιττό να σας πω ότι έχω γελάσει πολύ με τα σχόλια όλων σας, αν και κατάσταση εδώ πέρα δεν είναι καθόλου για γέλια. Όταν πέρσι επέστρεψα από το εξωτερικό κυοφορώντας δίδυμα κι έχοντας ήδη δύο παιδιά μεγαλύτερα, δεν φανταζόμουν προσωπικά ούτε κατά διάνοια το κύμα καταστροφολογίας που με περίμενε στη μητέρα-πατρίδα. Αν εξαιρέσω το στενό οικογενειακό μας περιβάλλον που εστίασε στα θετικά της χαρούμενης αυτής συγκυρίας, οι αντιδράσεις του ευρύτερου περίγυρου (των Ελληνίδων μητέρων για να ακριβολογήσω) ήταν άκρως αποκαρδιωτικές. Το ανέφερε και η πόντια, πιο πάνω, εμμέσως πλην σαφώς (thanks, φιλενάδα). Για αυτές λοιπόν τις μητέρες ένα κατ'εξοχήν χαρμόσυνο γεγονός, όπως είναι η δημιουργία μεγάλης οικογένειας, έμοιαζε με τη συντέλεια του κόσμου:προεξοφλούσαν με απίστευτη σιγουριά ότι θα καταλήγαμε ένα σπιτικό με σαλταρισμένους γονείς, απίστευτη κούραση, παντελή έλλειψη χρόνου, οργάνωσης και συνεννόησης και μονίμως κλαίοντα και γκρινιάζοντα παιδάκια. Εννοείται πως τα άκουγα όλα αυτά βερεσέ γιατί διέβλεπα σ'αυτού του είδους τα σχόλια έναν υποβόσκοντα σαδισμό (όπως λες κι εσύ, συμπεθέρα) και μια τάση σπουδαιολογίας άνευ λόγου κι αιτίας. Σας πληροφορώ ότι καμιά τους "προφητεία" δεν βγήκε μέχρι στιγμής αληθινή, είμαστε όλοι μας γεροί, δυνατοί και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες και την αναμενόμενη κούραση, πολύ ήρεμοι κι ευτυχισμένοι! Ένιωσα την ανάγκη να το πω και να δώσω θάρρος στους νέους γονείς. Don't panic. ΜΗΝ ΜΑΣΑΤΕ, ΝΕΟΙ ΓΟΝΕΙΣ !!Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς, viva la familia siempre :)
