Λένα με αφορμή το υ.γ. της ερ.6 θα ήθελα να πω ότι εσύ μελό δεν γίνεσαι ακόμα και αν πέσεις στην χύτρα με τον μαγικό ζωμό του μελοδράματος ( η ορθολογική σου σκέψη πάντα μα πάντα «πατάει φρένο» όταν η συζήτηση τείνει προς το συναίσθημα). Υπάρχουν πολλές φορές που νιώθω το δάκρυ έτοιμο στην άκρη του ματιού με κάτι που γράφεις και εκεί που έρχεται η μεγάλη στιγμή…σταματάς. Δώσε λίγο πόνο στο λαό σου, κι αυτό χρειάζεται που και που.Κατά την γνώμη μου αν αφήσεις λίιιιιγο το φρένο τα κείμενα σου θα απογειωθούν.Σχώρα με που το πήγα στο προσωπικό αλλά μου έδωσες καλή πάσα.