Γι αυτή ακριβώς την παραχαραξη της ιστορίας μιλησα παραπάνω. Προφανώς δεν εχεις διαβασει ιστορικές πηγες μονος σου, κι αναφέρεσαι σε λογοκριμένη ιστορία ή ακόμα χειρότερα αυτη των Πλεύρηδων. Σαφεστατα η ομοφυλοφιλία, συνηθως με ορισμένους κανόνες, ηταν αποδεκτή όχι μόνο στην Αθήνα, αλλα και σε Κρήτη ( όπου εχουμε τα πρώτα ευρήματα), Σπάρτη, Ολυμπία, Βεροια, Κυκλάδες και αλλού. Με ευρήματα, όχι θεωρίες. Ο Αριστοφάνης και άλλοι, δε χλεύασε ποτέ την ομοφυλοφιλία, χλεύασε τη θηλυπρέπεια στους άντρες. Προφανώς εσύ νομίζεις ότι αυτά τα δυο είναι το ίδιο, αλλα δεν είναι. Ουτε στην αρχαιότητα ήταν. Η οποία αρχαιότητα φτάνει μεχρι τον 5ο αιώνα μ.Χ και έχουμε διάφορες φάσεις.Κίναιδο στα αρχαία όνόμαζαν τον θηλυπρεπή και συνήθως εκδιδόμενο άντρα. Οχι τον ομοφυλόφιλο, αφού εξάλλου αυτή η λέξη και έννοια δεν υπήρχε. Η λέξη κίναιδος εγινε αργότερα με χριστιανική παρέμβαση δηλωτική της ομοφυλοφιλίας, αφού αυτή είχε χαρακτηριστεί αμαρτία και εν τελει παράνομη. (Πρώτη φορά τον 4ο αιώνα και με παρέμβαση της εκκλησίας). Και αφού οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι ζούσαν πλέον κρυφή ζωή. Πήγαινε στα ελληνικά μουσεία να δεις τις τιμες που εδιναν στα αγάλματα του Αντίνοου, του συντρόφου του αυτοκράτορα Αδριανού. Είναι παντού στην Ελλαδα και σε ολη την Ευρώπη. Μάλιστα ο Αντίνοος ειχε θεοποιηθει και κρεμούσαν οι γονείς στα παιδια τους φυλαχτό με την εικόνα του. Ή την αγαπη του Ηρώδη του Αττικού για τον Πολυδεύκη. Το ηρώο του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα. Τον τάφο του Αχιλλέα και του Πάτροκλου στην Τροία. Αυτά και άλλα πολλα δε θα τα βρεις δυστυχώς στα περισσότερα ελληνικά βιβλία ακόμα. Αν σε ενδιαφερει πραγματικά να σχηματίσεις γνώμη μόνος σου για την ομοφυλοφιλία στην Αρχαια Ελλάδα υπαρχουν τα βιβλία του Dover και του Thomas Hubbard. Στο τελευταίο καταγράφονται τα πάντα, σε γραπτά και εργα τέχνης. Πχ Γινόταν διαγωνισμός αντρικού φιλιού στα Μέγαρα ή ομοερωτικά ποιήματα διδάσκονταν στα σχολεία στην αρχαιότητα. Πράγματι πρεπει να γνωρίζουμε για να μιλήσουμε για το θέμα. Έως τώρα επικρατούν ομοφοβικές απόψεις, όχι επιστημονικές.
