Είμαι η πρώτη που τονίζω τη σημασία των κανόνων συμπεριφοράς. Εντούτοις, δεν βάζω όλες τις περιπτώσεις στον ίδιο καζάνι. Πρώτ'απ'όλα, να πούμε ότι η απρόσεκτη οδήγηση δεν μπαίνει στην ίδια κατηγορία πχ. με το κρατσάνισμα στο σινεμά. Δεν θα δικαιολογούσα κάποιον που θα άρχιζε να φασκελώνει στο σινεμά ανθρώπους που τρώνε δυνατά (γι'αυτούς που απαντάνε στο κινητό κι ανοίγουν και κουβέντα... θα άρχιζα να το σκέφτομαι, ομολογώ).Κάποιον όμως που κινδυνεύει να προκαλέσει ατύχημα... Δεν το επικροτώ ακριβώς αλλά, αν μη τι άλλο, το κατανοώ.Η κυρία στο γράμμα αντέδρασε νομίζω δυσανάλογα (σύμφωνα τουλάχιστον με την περιγραφή του γράφοντος). Η nansywho δεν θεωρώ ότι παραφέρθηκε ιδιαίτερα, σε σχέση με ό,τι έγινε.Εγώ έχω μουτζώσει ως πεζή: Διέσχιζα (φορτωμένη, δε) ένα κανπνικότατο πράσινο φανάρι σε μεγάλη λεωφόρο. Ήταν πράσινο αρκετά δευτερόλεπτα, και ξέρω πως αυτό σήμαινε ότι ήταν κόκκινο για τους οδηγούς αρκετά πιο πριν. Πράγματι, όλα τα αυτοκίνητα επιβράδυναν και σταματούσαν πριν τη διάβαση. Εκτός από έναν που το σανίδωσε και πέρασε, με ιλιγγιώση ταχύτητα. Ευτυχώς δε με πρόδωσαν τα αντανακλαστικά μου, παραδόξως. Έκανα ένα βήμα πίσω και πέρασε ξυστά μπροστά μου. Αν είχα: κινητικά προβλήματα/προβλήματα όρασης, έστω και μόνο στο δεξί μάτι/προβλήματα ακοής ή ακουστικά στ' αυτιά/προχωρημένη ηλικία/σπασμένο πόδι, θα είχα βρεθεί σούμπιτη στο νοσοκομείο. Να μη μιλήσω για την περίπτωση να είχα κανένα νήπιο στο δεξί χέρι.Λοιπόν γύρισα και του έστειλα ένα διπλό φάσκελο (με όλα τα πράγματα που κουβαλούσα να κοπανιούνται μεταξύ τους), για πρώτη φορά στη ζωή μου στο δρόμο, συνοδεία ενός κραυγαστικού "ΝΑ ΜΑΛΑΚΑ!"Και το μόνο που με λυπεί είναι ότι προφανώς δεν το είδε καν, γιατί είχε αναπτύξει υπερυχητική ταχύτητα. Το να ντραπώ, θα ήταν σα να λυπάμαι επειδή έβρισα κάποιον που με πυροβόλησε και αστόχησε, γιατί έτσι ακριβώς ένιωσα - και ναι, έτσι ακριβώς φέρθηκε.Όποτε το σκέφτομαι, έυχομαι να έχει φάει από αλλού τη μήνυση που γλίτωσε από εμένα, αφού δεν πρόλαβα να δω αριθμό, ούτε καν μάρκα. Και να μην έχει σκοτώσει κάποιον, φυσικά.
