Αγαπητή 16χρονη του 4Είμαι εκτοετής φοιτήτρια ιατρικής.Είναι αργά και ήδη η αδερφή σου θα έχει κάνει την επιλογή της αλλά η επιλογή αυτή δεν είναι τελεσίδικη. Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να κάνει 10% και να περάσει κάπου αλλού η αδερφή σου.Δυο πράγματα θέλω να πωΌσον αφορά την έρευνα: η ιατρική είναι (σαν επάγγελμα που ασκείς την ιατρική σε ασθενείς) πιο πολύ "τέχνη" παρά επιστήμη. Ή τέλος πάντων εφαρμοσμένη επιστήμη. Διότι παίρνεις τα αποτελέσματα της επιστημονικής μεθόδου τόσο των επιστημών υγείας και ζωής όσο και άλλων και την εφαρμόζεις. Δηλαδή μπορείς να είσαι γιατρός χωρίς να είσαι καθόλου ερευνητής. Μπορείς όμως και να τελειώσεις την ιατρική και να ασχοληθείς με την έρευνα, κυρίως ως κλινικές μελέτες, χωρίς να αποκλείεται η έρευνα στο εργαστήριο ή σε άλλους τομείς. Εγώ πχ. ασχολούμαι με την ιατρική εκπαίδευση σε ερευνητικό επίπεδο. Το καλό είναι ότι η Ιατρική σαν σχολή την οποία σπουδάζεις σου ανοίγει πάαααρα πολλούς δρόμους να ασχοληθείς. Από έρευνα σε ποντικάκια μέχρι θεωρία της ιατρικής εκπαίδευσης (όπως εγώ), από μελέτες ασθενών με διαβήτη ως ανάπτυξη νέων χειρουργικών μεθόδων και από καθαρά κλινική-ιδιωτική άσκηση του επαγγέλματος μέχρι λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα. Όλα αυτά και σε Ελλάδα και στο εξωτερικό (ευτυχώς στην Ελλάδα ακόμα παλεύεται η ιατρική έρευνα). Για όλους έχει ο μπαχτσές και πιθανώς η αδερφή σου αν πέρασε Ιατρική θα περάσει από διάφορα στάδια. Εγώ ξεκίνησα λέγοντας ότι θέλω να κάνω έρευνα για το διαβήτη, συνέχισα λέγοντας ότι θα γίνω ενδοκρινολόγος και τώρα έχω καταλήξει ότι θα γίνω παιδοχειρουργός. Επομένως αν πέρασε Ιατρική σίγουρα κάτι θα βρει να την τραβήξει, κάτι ενδεχομένως τελείως διαφορετικό απ ότι πίστευε μπαίνοντας. Και επίσης, θα έχεις ψωμί να φας. Πλούσιο δε σε κάνει η ιατρική πια, αλλά θα ζεις.Το δεύτερο είναι μια προειδοποίηση. Η Ιατρική σαν σπουδές είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρα κατά κοινή ομολογία. Δε μπορώ να περιγράψω πόσο. Χωρίς να θέλω να κλαίγομαι "ωιμέ πέρασα Ιατρική και είναι τόσο δύσκολα λυπηθείτε με την έρμη" (δεν είναι καθόλου η θέλησή μου ειδικά όταν κόσμος και κοσμάκης την χάνει για μόρια ενώ το ήθελε τόσο πολύ, και ενώ άλλοι μένουν εντελώς εκτός σχολών) η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευρύ αντικείμενο που έχει ερευνηθεί σε ασύλληπτο βάθος και ο όγκος των γνώσεων που πρέπει να αποκτήσει κανείς είναι για γερά νεύρα και στομάχια. Επίσης, οι κλινικές και η πραγματικότητα και επαγγελματική καθημερινότητα του γιατρού είναι δύσκολη γιατί έχεις να κάνεις με άρρωστους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι οι χειρότεροι εαυτοί τους όταν αρρωσταίνουν. Πολλοί περάσανε Ιατρική απλά γιατί μπορούσαν κι αυτοί είναι οι πιο δυσαρεστημένοι με την επιλογή τους. Κι αυτοί γιατροί θα γίνουν αλλά δε θα είναι ποτέ απόλυτα ευτυχείς με την επιλογή τους. Και εγώ το βρίσκω κρίμα γιατί θα ήταν ίσως ευτυχέστεροι αν σπούδαζαν κάτι με λιγότερο κύρος που τους ταίριαζε περισσότερο. Το κύρος δεν είναι το παν στη ζωή. Και αν πέρασε Ιατρική, όσο κι αν νομίζει ότι στην αρχή δε θα της αρέσει, ας κάνει μερικά χρόνια υπομονή, και μπορεί πάντα να κάνει και κατατακτήριες μετά το πτυχίο της αν πια είναι τόσο σίγουρη πως δε της ταιριάζει κανένας τομέας της Ιατρικής (που πιστεύω κάτι θα βρει, όπως όλοι)Εύχομαι στην αδελφή σου καλή σταδιοδρομία σε κάθε περίπτωση. Εάν πέρασε Ιατρική τελικά, της εύχομαι και κουράγιο και υπομονή. Και αν το δεις το σχόλιό μου να της το δείξεις. Μακάρι να είχα κι εγώ μια εκτοετή να μου πει πώς είναι η σχολή όταν ήμουν 1ο έτος. Ούτε στη δικιά μου οικογένεια ήταν κανείς γιατρός ώστε να έχω κάποιον κοντινό μου άνθρωπο να με συμβουλεύσει στα πρώτα μου βήματα.Και για σένα εύχομαι να είσαι πάντα έτσι στη νοοτροπία σου. Και καλή επιτυχία στις Πανελλήνιες όταν με το καλό έρθει η σειρά σου.Με αγάπη από Θεσσαλονίκη!
