Όταν διαβάζω ερωτήσεις σαν την 2 αναρωτιέμαι αν ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι η ζωή μας δεν είχαι χολυγουντιανή ταινία, να αποζητάς την ίντριγκα και το δράμα και όλα να σου έρχονται βολικά απλά επειδή εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής. Οριστικά και αμετάκλητα, λέει, ή με τον "πιο σημαντικό άνθρωπο" που παράτησε ή με την "περιπετειούλα", την οποία απατά 4 χρόνια τώρα. Τί διάολο; Τους έχει πει κανείς ότι θα τους δοθεί και δεύτερη ζωή, να σταματήσουν τις βλακείες και να είναι με κάποιον που σέβονται και αγαπούν; Λόγω επαγγέλματος , βέβαια, προτιμώ να συνεχίσουν έτσι. Τόσα διαζύγια έχουν βγει από αυτές τις υπέροχες ιστορίες σαπουνόπερας...