Σε καταλαβαίνω αλλά ως άνα σημείο βέβαια... και εγώ δεν είμαι σε σχέση αλλά δεν θεωρώ οτι είμαστε "μισοί" χωρίς έναν σύντροφο δίπλα μας. Γιατί πρέπει να μας καθορίζει ένας άνθρωπος και να νιώθουμε κενοί και άχρηστοι χωρίς μια σχέση? Δε μπορούμε να λειτουργήσουμε δηλαδή?Όλες οι φίλες μου πάντα ήταν από τη μία σχέση στην επόμενη, χωρίς κενά ενδιαμέσα και αυτό με ξένιζε. Από την άλλη μπορεί να είμαι εγώ έτσι... Ένας άντρας καλός είναι ευπρόσδεκτος όταν τον βρω, αλλά περνάω μια χαρά και μόνη μου! Τι να σου πω, κουράγιο? Τουλάχιστον να ξέρεις ότι δεν θα έπρεπε να τρελένεσαι!