Συμφωνώ με καποιους παραπανω που αποσυνδεεουν το θεμα της ανεργιας με την προσωπική σου ζωη.Η ανεργια ειναι ενα θέμα που απασχολει μεγαλο μερος ατομων της ηλικιας μας,μορφωμενοι,με πτυχια,όπως λες,άτομα στην πιο παραγωγική φαση.Αν δε θες να μείνεις στασιμη εκει που ζεις πρέπει να τολμήσεις να φύγεις. Σε ένα νησί για περιστασιακή εργασία ή ακομα και στο εξωτερικό όπως πολλοι αλλοι.Όσο για τις σχέσεις,υπάρχουν πολλοι συνομήλικοί σου ή και λίγο μεγαλύτεροι που μένουν στην επαρχία επειδή ειναι η δουλειά τους εκει.Λέγοντας δουλεια,δεν εννοω τα γνωστα επαγγελματα που θα περιμενε η μαμα σου για γαμπρό(καρδιολογο,αρχιτεκτονα,μεγαλοδικηγόρο).Είναι αγρότες με δικά τους χωραφια,κτηνοτρόφοι με δική τους μοναδα,και αλλα "ταπεινα" επαγγελματα χωρις πτυχια.Και ειναι μόνοι τους.Κι επίσης μπορει να μην τους πειραζει αν η κοπελα τους δεν δουλευει. Προσοχή, δε λέω να συμβιβαστεις στον ερωτα αλλα κοιτα και περα απο τα πτυχία.Καμια φορα μας κανουν σνομπ στις συναναστροφες μας. Καπου εκει μπορει να ειναι καποιος που δεν του αφήνεις χωρο να σε πλησιασει.Και η ηλικία σου ειναι μια χαρα.Αλλα βασικα εισαι όσο νιώθεις.Αν σκέφτεσαι οτι πέρασαν τα χρόνια και ξέμεινες,αυτό θα βλεπουν και οι αλλοι. Φιλικα