Εγώ τους λέω "είμαι άνεργη, είναι της μοδός.." μπας και ελαφρύνω το χώμα που με σκεπάζει...ε.. μπας και ελαφρύνω την ατμόσφαιρα ήθελα να πω.Τώρα για το άλλο, δεν υπάρχει ούτε μυστικό ούτε στρατηγική.Ο έρωτας έρχεται σε όποια ηλικία. Δεν έχεις 'λήξει' προς Θεού!Αλλά αυτό που κάνεις στον εαυτό σου, που ισοπεδώνεσαι -αν και όλοι έχουμε βρεθεί εκεί και είναι απόλυτα φυσιολογικό- να μην το αφήσεις να σου γίνει στάση ζωής.Για να σκεφτείς λογικά, γιατί τώρα είσαι σε μια διαρκή κατάσταση πανικού, κάνε πίσω και εκτίμησε τις δυνατότητες που βρίσκονται μπροστά σου σε αυτό το στάδιο της ζωής σου.Γιατί και η ζωή είναι χωρισμένη σε κεφάλαια και το επόμενο μπορεί να ξεπεράσει το προηγούμενο. Κάτι σαν την παροιμία "τα στερνά νικούν τα πρώτα". Κάνε ότι έχει ρίσκο και ότι σε φοβίζει ή ότι σε φόβιζε πάντα. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις πια. Μπούκαρε σε γραφεία με αυτοπεποίθηση (έστω και ψιλοψεύτικη), άλλαξε επάγγελμα, ρίξε και λίγη φαντασία στο βιογραφικό (δεν είναι σωστό αλλά τώρα πια είναι θέμα επιβίωσης) και πες ναι σε συναθροίσεις φίλων, πες μια καλημέρα στον παίδαρο από τον τέταρτο όροφο κι ας μην σε κοιτάξει (που να του βγουν τα μάτια του αχάριστου!), βάλε εκείνο το όμορφο αγαπημένο σου φόρεμα που το έχουν φάει οι σκόροι γιατί σ'αρέσει να βλέπεις στον καθρέφτη πόσο κουκλάρα είσαι. Αν ήταν κάποιος άλλος με το ίδιο πρόβλημα, τι θα τον συμβούλευες;