Να κανεις παρανομη σχεση μαζι του,να κοροιδευεις τον αντρα σου και να εισαι με το μονιμο φοβο αν θα σε ανακαλυψει γιατι δεν θελεις και να τον χασεις επειδη τον αγαπας πολυ αλλα θελεις και το συναδελφο.Μετα να σε πιασουν οι ανασφαλιες για το ποσο θα κρατησει αυτο και που θα παει,αν θα πρεπει να το συνεχισεις και αν σε αγαπαει κι ο συναδελφος πραγματικα για να χωρισεις τελικα ή οχι επειδη νιωθεις και τυψεις για ολο αυτο το παραμυθι σε βαρος του αντρα σου και δε θελεις να χασεις και το βολεμα σου μεσα στο γαμο ουτε να ξεκινησεις καβγαδες.Σοβαρα τωρα,τι απο τα δυο εισαι?Χαμηλου πνευματικου επιπεδου που δεν καταλαβαινει που θα παει το θεμα αν συνεχισεις ή καποια που την τρωει ο κωλος της για το παρανομο και προσπαθει να αποβαλλει και τις τελευταιες τυψεις για να απιστησει χαλαρη και ηρεμη?Κοιτα κατι ατομα που βρηκαν ανθρωπο να τις αγαπαει πραγματικα και τον κλωτσανε κι αλλοι που ξερουν να αγαπουν και να εκτιμουν,ψαχνουν με τα κυαλια να βρουν τον ανθρωπο τους...