Ζεις σε ενα αντικειμενικά δυσκολο περιβάλλον που δε σου δινει χωρο να εξελιχθεις προσωπικα κι εχεις εγκλωβιστει νομιζω σε εναν ρολο ευθυνης απεναντι στους γονεις σου..Δεν θα κανεις τιποτα για να τους εξασφαλισεις κατι καλυτερο απο αυτο που εχουν γιατι απλούστατα εχουν επιλεξει την ζωη τους και οσο εσυ προσπαθεις νατους τραβηξεις σε κατι καλυτερο βυθιζεσαι μαζι τους και αυτο μονο νεα προβληματα θα δημιουργει αφενος σε σενα και αφετερου στους ιδιους με την εννοια οτι παρα τα προβληματα σιγουρα θέλουν να σε δουν να προοδευεις..αν εσυ ευτυχησεις θα κανεις τεραστιο καλο στον εαυτο σου και ισως να αποτελεσει κ κινητρο αυτο για τους ιδιους για να σε υποστηριξουν..παρόλα αυτα δεν εχεις ουδεμια υποχρεωση απεναντι τους και ουτε μπορεις να τους βοηθησεις σε τιποτα.δικη σου δουλεια ειναι η ζωη σου κιαυτη τη στιγμη αναλώνεσαι ματαια.μπορεις να τους αγαπας χωρις να ταυτίζεσαι με αυτη τη μιζερια.δεν ειναι δικη σου.εσυ σα νεα κοπέλα πρεπει να χεις όνειρα κ φιλοδοξιες οχι να παιρνεις τις εννοιες των γονιων σου..προσπαθησε να αποστασιοποιηθεις και να χτισεις τις αμυνες σου για να μην καθοριζεσαι απτα συναισθηματα των γονιων σου.η ζωη σου ανηκει.αυτο θελει δουλεια ομως δεν ειναι ακατόρθωτο.θα τα καταφερεις.το αξιζεις.