Καταλαβαίνω πως σου λείπουν οι φίλοι σου και η ζωή σου εδώ,αλλά αν ήσουν εδώ μπορεί να μην περνούσες τόσο όμορφα όσο παλιά..Μπορεί να μην είχες δουλειά,λεφτά, να έμενες με τους δικούς σου και να ήσουν μες στην μιζέρια..Πού όρεξη μετά για καφέ στον ήλιο;;Τουλάχιστον εκεί έχεις τη δουλειά σου,το σπίτι σου,την άνεση να βγεις για φαγητό-ποτό έξω,φίλους-συναδέλφους να πεις μια κουβέντα..Ζεις αξιοπρεπώς και όπως σου αξίζει όπως και στον καθένα μας...Μακάρι να έχουν και άλλοι Έλληνες την τύχη σου και να δραπετεύσουν από αυτό το άσχημο κλίμα..Εστίασε στα θετικά και πάρε τηλέφωνο τους συναδέλφους σου για καφέ.Αντί να βγαίνετε βράδια,γιατί δεν καθιερώνετε Κυριακάτικες βόλτες στην πόλη σας;Επίσης,φαντάζομαι ότι εκεί θα υπάρχει κάποια Ελληνική κοινότητα.Πάρε μια εφημερίδα και πήγαινε για καφέ σε ένα ελληνικό στέκι.Θα γνωρίσεις κόσμο και θα ξεχάσεις και ότι δεν είσαι Ελλάδα.Παλιά είχα πάει διακοπές στη Νέα Υόρκη και μια μέρα περπατούσα στην Αστόρια. Σε πληροφορώ ότι κάποια στιγμή νόμιζα ότι ήμουν Αθήνα.Ελληνικά μαγαζιά,Έλληνες περαστικοί,μέχρι και σύνδεσμο του Παναθηναϊκού συνάντησα!Γι'αυτό σου λέω,μην στεναχωριέσαι,χαμογέλα και άρπαξε την ευκαιρία να ανακαλύψεις ένα καινούριο μέρος!Δεν χρειάζεται να συνηθίσεις ή να συμβιβαστείς.Απλά βρες τον τρόπο να κάνεις την πόλη όπου μένεις σπίτι σου!Να'ξερες πόσο σε ζηλεύω..Θέλω πολύ να ζήσω έστω και έναν χρόνο έξω..Αλλά μέχρι τα 30 μου ελπίζω να το έχω κατορθώσει,πρώτα ο θεός!Να'σαι πάντα καλά και να περνάς ακόμα καλύτερα!Φιλιά!