Καταλαβαίνω πως νιώθεις … Και εγώ πρόσφατα στο εξωτερικό , φοβόμουν αυτά στα οποία αναφέρεσαι . Αποφάσισα όμως πως την μια μέρα του Σαββατοκύριακου θα την περνάω πάντα ευχάριστα . Πάω βόλτες στην πόλη ή σε διπλανές , πάω για café με τους καινούριους φίλους , Έλληνες μόνο προς στιγμής αλλά μου προσφέρουν και αυτό το κάτι που αναφέρεις … να μιλάς και στην γλώσσα σου . Πιάνω συνέχεια τον εαυτό μου τελευταία να σκεφτείτε στα Αγγλικά … Κάτι αλλάζει … Το σημαντικότερο είναι ότι εδώ έγινα άλλος άνθρωπος , ηρέμισα , χαμογελάω και πάλι και το σημαντικότερο ? Άρχισα να κάνω πάλι όνειρα … Όνειρα που ξέρω ότι θα τα πραγματοποιήσω … Ναι το μόνο που μου λείπουν είναι οι αγαπημένοι φίλοι και 2-3 συγγενείς … Όμως ξέρω ότι εάν είχα μείνει πίσω από την στενοχώρια και την μιζέρια ούτε καν αυτούς δεν θα μπορούσα να ευχαριστηθώ όπως θέλω . Και τουλάχιστον ξέρω ότι σύντομα , θα έχω την δυνατότητα να βοηθήσω και μερικούς από αυτούς , και ίσως να έχω και 1-2 σύντομα κοντά μου …