Αλήθεια δακρυσα... Θέλω απελπισμένα να φύγω απο Ελλάδα για πολλούς και διάφορους λόγους... Σημερα ενώ έτρωγα με τους δικούς μου στο καθιερωμένο κυριακάτικο τραπέζι με πήραν τηλέφωνο οι φίλοι μου... Ηταν στο κέντρο και πινανε ρακιές... Πήγα... Και έτσι όπως καθομασταν και λέγαμε βλακείες ( απο ατάκες στο βασανιζομαι μέχρι για την γαμισετα καθημερινότητα πλέον) και τους κοιταγα έναν έναν σκεφτόμουν πόσο τυχερός άνθρωπος ειμαι... Απλα έρχεται αυτη η άθλια Δευτέρα κάθε φορά που ειδικά αν είσαι άνεργος σε διαλύει... Και κάπου εκει συνεχίσεις ακάθεκτος να στέλνεις CV στο εξωτερικό....