Τον έχεις κάνει θεό και έχεις υποτιμήσει τον εαυτό σου όσο δεν πάει. Γράφεις 100 γραμμές για να πείσεις εμάς -και εσένα- ότι δεν πειράζει που σε παίζει, γιατί είναι ο μεγάλος σου έρωτας και προσπαθείς να βρεις σημάδια ότι είσαι ο μεγάλος του έρωτας. Δεν είσαι. Σε παίζει. Δε σε σέβεται και δύσκολα θα σε σεβαστεί. Γυρνάει συνέχεια σε εσένα γιατί είσαι εκεί και δίνεσαι χωρίς το στοιχειώδες αντάλλαγμα. Ποια άλλη θα το έκανε αυτό για τα ωραία του τα μάτια; Είσαι μια αστείρευτη πηγή επιβεβαίωσης για εκείνον. Πάντα διαθέσιμη, πάντα δική του. Αποφάσισες ότι του ανήκεις χωρίς να κάνει τίποτα για να σε κερδίσει και το ξέρει. Σε διώχνει και σε παίρνει πίσω με μία κίνηση. Είσαι το παιχνιδάκι του. Δικαίωμά σου είναι να ζεις μέσα στην υποτίμηση. Καλό θα ήταν βέβαια να μην προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου -και τους αναγνώστες της στήλης- ότι ζεις ένα μεγάλο έρωτα. Οι μεγάλοι έρωτες ομορφαίνουν τη ζωή μας, μας κάνουν να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και να ζούμε σύμφωνα με τις αρχές μας, δε μας μαθαίνουν να τα δίνουμε όλα για το τίποτα βλάπτοντας και αθώους ανθρώπους και στο τέλος να μένουμε άδειες.