(εγώ που έγραψα την εξομολόγηση)Καταρχήν σας ευχαριστώ όλους για τον χρόνο σας.Συμφωνώ απόλυτα ότι η όλη κατάσταση με έχει κουράσει, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να την διαχειριστώ αν αισθάνομαι ότι το περνάμε μαζί..Το θέμα είναι ότι με το σημερινό (και είναι ένα παράδειγμα) αισθάνομαι ότι είναι σαν να μην με σκέφτεται καθόλου (πως είμαι, πως αισθάνομαι, πως περνάω).Δηλαδή, εγώ σαν γυναίκα θα ήθελα να σκεφτεί ότι, δε γαμιέται δε θα βγω θα κάτσω μαζί της αφού δε θέλει να έρθει..Τόση αναισθησία;Και σημειώστε ότι δυστυχώς, εδώ δεν έχω ακόμη κάποια παρέα, εκτός από τα δικά του άτομα.