Γενικά είμαι κατά της νοοτροπίας που επικρατεί σε αυτή τη χώρα, ότι μπορούμε να σπουδάζουμε 6, 7, 8 ή 10 χρόνια.Μία προσπάθεια έχει αξία όταν επιτυγχάνεται 100% μέσα σε ένα ορισμένο χρονικό πλαίσιο. Ως ένα βαθμό είναι θέμα νοοτροπίας. Τουλάχιστον η δική μου γενιά (26-27) αρνείται εν πολλοίς να μεγαλώσει. Και σπουδάζει 9 χρόνια, γιατί στο παρελθόν προτιμούσε να παρτάρει ανελέητα ή να συμμετέχει σε καταλήψεις. Αυτή είναι η μία μόνο πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι τα παιδιά που μένουν μακριά από τη σχολή, τα παιδιά που δουλεύουν, τα παιδιά που θέλουν αλλά ο καθηγητής τους κόβει γιατί έτσι ξύπνησε. Πιστεύω ότι το πιο θεμιτό είναι να μπει ένα πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο θα υπάρχει περιορισμένος χρόνος σπουδών και θα υπάρχουν εξαιρέσεις για όσους για αντικειμενικούς λόγους δεν έχουην την πολυτέλεια να παρακολουθούν τα μαθήματά τους. Παράλληλα να απομακρύνονται οι καθηγητές που τόσο απροκάλυπτα κόβουν όλους τους φοιτητές σε όλα τα μαθήματα, όλες τις χρονιές. Να μπει μια ποσόστωση. Δεν γίνεται να περνάει μόνο το 10% το μάθημα. Αλλά να γίνουμε και εμείς λίγο καλύτεροι ε; Να σεβόμαστε τα χρήματα που δίνουν οι γονείς μας για να σπουδάσουμε - χρόνος υπάρχει και για ταξίδια και για ξέφρενα πάρτυ και για άφθονο σεξ (πάντα με προφυλάξεις) και για κρεπάλη και για κάψιμο στο pc και για χόρτο και για όλα - αλλά ,μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ας πάμε και καμιά φορά στη σχολή να δούμε τι παίζει και ας κάνουμε τα κουμάντα μας να περνάμε τα μαθήματα με συστηματικό διάβασμα.