Πραγματικά αν υπήρχε τρόπος θα ήθελα να γίνουμε φίλες. Δεν φαντάζεσαι πόσα θα είχα να σου πω και πιστεύω πως το ίδιο και εσύ σε μένα. Επειδή είδα ότι πέρασε κάμποσος καιρός από τότε που έγραψες το μήνυμά σου, να ελπίσω πως πήγαν όλα καλά;Αλλιώς πήγαινε σε ψυχολόγο. Και αν χρειάζεσαι αντικαταθλιπτικά θα πρέπει να πας σε ψυχίατρο. (Ο ψυχίατρος δεν σημαίνει ότι είναι κάτι κακό ή ότι σε κατηγορώ ότι είσαι τρελή κλπ. Τέτοια φάρμακα μόνο οι γιατροί τα συνταγογραφούν και σε καμιά περίπτωση δεν απευθύνονται σε τρελούς. Απευθύνονται σε ανθρώπους με μόνιμα πεσμένη διάθεση ή και όρεξη για ζωή και προσπάθεια.) Δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα πετύχει 100%, αλλά πρέπει να δοκιμάσεις για το καλό όλων σας.Εγώ πάντως μέσα στα λόγια σου διακρίνω παράλληλα και μια ωριμότητα. Φαίνεται ότι μάλλον έχεις παιδεία, και ίσως και υψηλό επίπεδο μόρφωσης.Κανένας δεν ξέρει τι έχεις περάσει στη ζωή σου και τι είδους άνθρωπος ακριβώς είσαι για να σε κρίνει τόσο εύκολα. Δεν μπορεί να σου βάλει μια ταμπέλα-ένοχη ή αθώα- δεν είναι δικαστήριο. Δεν υπάρχει καλός και κακός μόνο. Αλλά και ποιος μπορεί να τα ορίσει ακριβώς αυτά; Η ζωή δεν είναι άσπρο ή μαύρο, υπάρχουν και οι ατελείωτες αποχρώσεις του γκρι. Αν διάβαζα όμως ότι αδιαφορείς για το παιδί σου, το χτυπάς, ή ότι το μισείς τότε τα πράματα θα ήταν μια τελείως διαφορετική περίπτωση.Δεν είσαι κακή μάνα αν επιλέξεις, όσο είναι νωρίς, να μην είσαι κακή μάνα. Πιστεύω πως εσύ αν θελήσεις μπορείς να αναθρέψεις και να διαπλάσεις ένα πολύ πιο υγιές παιδί σε αντίθεση με πολλούς άλλους που ωρύονται για το πόσο αγαπούν τα παιδιά τους και το πόσο φοβεροί γονείς είναι. Στο τέλος μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να σου πει πόσο καλός γονιός υπήρξες. Το παιδί σου. Σκέψου λίγο τη παρακάτω σκηνή να έρθει στη ζωή σου. Το παιδί σου 30 χρονών (να έχει μεγαλώσει όπως περιγράφεις με αγάπη). Εσύ μια μέρα να του μιλάς και να του πεις: "Ξέρεις γιε μου κάποτε πέρασα μια κρίση και πίστεψα πραγματικά ότι μετάνιωσα που σε έκανα." Και η απάντηση που θα πάρεις: "Τι λες ρε μάνα; Είδες κανένα άσχημο όνειρο χτες και τα λες αυτά; Μακάρι να ήταν όλες μητέρες σαν και σένα! Δεν σε αλλάζω με τίποτα!"Δεν θα χαϊδέψω όμως και εντελώς τα αυτιά σου, θα πω πως δεν ήταν και η καλύτερη σελίδα στο βιβλίο της ζωής σου να κάνεις αυτήν την κίνηση, αλλά μην αφήσεις αυτό το γεγονός να στιγματίσει το μέλλον σου αλλά και τον εαυτό σου. Δεν ωριμάζουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο γρήγορα, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Και δεν φταίνε απαραίτητα οι ίδιοι για το ότι άργησαν να ωριμάσουν. Και μια ερώτηση: Αφού εκείνοι που σας έφαγαν τα αυτιά για να κάνετε αυτήν την κίνηση ήταν τόσο ώριμοι γιατί δεν τους έφτασε το πολύ μυαλό τους να σκεφτούν ότι υπάρχει και η πιθανότητα άνθρωπων που δεν θέλουν παιδιά; Πόσο ώριμος τελικά είναι ένας άνθρωπος να κρίνει τα πάντα μόνο με βάση τα δικά του βιώματα; Πχ επειδή η τάδε θεία σου λύσσαξε σε όλη της τη ζωή να κάνει παιδιά και παράλληλα να βρήκε και την αντίστοιχη περίπτωση συντρόφου, στο τέλος πίστεψε ότι ένα παιδί είναι ο παράδεισος που κατέβηκε στη γη. Αυτή η γυναίκα κρίνει αυτόματα και αβίαστα ότι αυτό πρέπει να ισχύει για όλους. Και εννοείται ανεπιφύλακτα δίνει τέτοιες συμβουλές παντού.Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος στη ζωή είναι να μην αντιληφθεί ποτέ ότι έκανε λάθος ή να μην το παραδέχεται και κατ' επέκταση να μην κάνει τίποτα για να το διορθώσει. Όπως κάπου είχα διαβάσει, "το πρόβλημα δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι πως αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα".Το λάθος φυσικά δεν είναι το ίδιο το παιδί, αλλά η απόφαση που πήρατε για να το κάνετε.Αλλά η ζωή είναι μπροστά σας και με λίγο θέληση και υπομονή, μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω, με την καλή έννοια αυτή τη φορά.Διάβασα πιο πριν κάτι ωραίο. Κάνε το παιδί μέρος της ζωής που σου αρέσει να ζεις. Τι πιο ωραίο από ένα παιδί κοσμογυρισμένο, ανοιχτόμυαλο, γεμάτο εμπειρίες και ενδιαφέροντα; Θα γίνει σίγουρα πολύ ενδιαφέρων ενήλικας... Κάνε μια προσπάθεια για το παιδάκι και αφού λες ότι είναι έξυπνο, μόρφωσέ το, κάνε ότι καλύτερο μπορείς γι' αυτό, δώσε του πολλά ερεθίσματα για να αναπτυχθεί και άλλο η ευφυΐα του.Και που ξέρεις, ίσως μια μέρα σε κάνει απίστευτα υπερήφανη με τα επιτεύγματά του και σου δώσει χάρες που δεν φαντάζεσαι με τίποτα ότι μπορείς να πάρεις από ένα παιδί. Μπορεί τότε ο άντρας σου να σε έχει εγκαταλείψει, αλλά εσύ θα έχεις ένα παντοτινό φιλαράκι ανεκτίμητης αξίας. Και αυτό θα είναι κάτι το οποίο κανένας σύντροφος-φίλος-συγγενής δεν μπορεί να σου δώσει.(Υ.Γ. Δεν έχω παιδιά, και μάλλον δεν θα θελήσω ποτέ πραγματικά να κάνω.)