Σίγουρα έγραψες γιατί πια δεν έχουμε και τίποτα άλλο να κάνουμε. Μας έκοψαν τα χέρια και μας φυλάκισαν το νου! Δεν έγραψες για να συγκινήσεις κανέναν αναγνώστη, έγραψες κάτι πραγματικό και βιωματικό. Οι περισσότεροι σκεπτόμενοι άνθρωποι σήμερα κάπως έτσι περνάνε τις μέρες τους, συμβιβαζόμαστε με την ανέχεια μας, την πνευματική μας ζαλάδα, την καθημερινή μας μοναξιά και την συνεχόμενη κοφτή μας αναπνοή περιμένοντας τι? Μια ξεκούραση, ένα ποτήρι κρασί σε μια ζεστή γωνιά, ένα χάδι, μια μικρή γεύση από εκείνα τα όνειρα που κάναμε παιδάκια.. Και ξαφνικά ανοίγουμε τα μάτια και βλέπουμε στο καθρέφτη ένα άγνωστο και γερασμένο κορμί... Τότε καταλαβαίνουμε πραγματικά τι έχει αξία. Δίνουμε τόση σημασία στα κακά γεγονότα που βιώνουμε χωρίς να συνηδτοποιόυμε ουσιαστικά τα κακά γεγονότα που έχουμε αποφύγει. Κοίτα τι έχεις στη ζωή σου και κοίτα τι δεν έχεις. Ζύγιασε.. Έχεις ένα στήριγμα (την οικογένεια σου) αλλά δεν έχεις χρήματα. Έχεις το γάτο σου αλλά δεν έχεις χρόνο για τον εαυτό σου. Έχεις ένα ξυπνητήρι να σε ξυπνάει κάθε μέρα αλλά δεν έχεις κάποια αρρώστια να σου μετράει το χρόνο. Έχεις μια παιδική ζωή γεμάτη όνειρα, έχεις μαλλιά, έχεις ένα σπίτι, έχεις δουλειά, έχεις αξίες, έχεις φίλους όπου κι αν είναι, έχεις δυνατά συναισθήματα, έχεις ζωή! ζεις! Υπάρχεις! Δένεσαι και λύνεσαι με ανθρώπους, περπατάς, μιλάς, κλαις δυνατά γιατί νιώθεις! Έχεις 32 χρόνια πάνω σε αυτό το κόσμο ήδη και πολλά περισσότερα σε περιμένουν για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Άδραξε τη στιγμή.! Έχεις τα χέρια σου και μέσα σε αυτά κλεισμένο όλο το κόσμο! Στο χέρι σου είναι λοιπόν να μην επιτρέψεις καμιά κρίση πανικού ξανά, καμιά θλίψη, καμιά λύπη, κανένα ψέμα καμία παραίτηση. Σιγά σιγά όλα μπορείς να τα αλλάξεις και θα το κάνεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο δεν είσαι από αυτούς που τα παρατάνε! Αυτό το σχόλιο το γράφω για εσένα, για εμένα, για τη μάνα μου, για τον πατέρα μου, για τη γειτόνισσα, για τον κάθε αναγνώστη, τον κάθε σχολιαστή, τον περαστικό στο δρόμο και για κάθε παιδάκι που σήμερα ξαπλωμένο στο γρασίδι ονειρεύεται τη δική του ζωή.. Σήμερα ξημερώνοντας 17 Νοέμβρη θέλω να σου φωνάξω ότι η επανάσταση ξεκινά από μέσα μας και ότι οι πραγματικά δυνατό άνθρωποι τελικά βρίσκουν πάντα τη λύση μέσα τους, έπειτα μοιράζεται.. Ξεκίνα να χαμογελάς να κάνεις τη δική σου επανάσταση ρίσκαρε στη τελική τι έχεις να χάσεις! Ξερίζωσε τη δυστυχία και σπείρε τη χαρά κι όλα τ αλλά θα έρθουν μόνα τους. Μιλά δυνατά και γέλα εκνευριστικά δυνατότερα! Όλα τώρα αρχίζουν! Καλή αρχή λοιπόν!Φιλικά Lila...