Θα πάρω το θάρρος να σχολιάσω την εξομολόγηση σου. Εμείς τα παιδιά ήμαστε συχνά αυστηροί κριτές προς τους γονείς μας για διάφορους λόγους, υπάρχει πάντα ένα αίσθημα μέσα μας πως οι γονείς είναι το κατεστημένο, αυτό αλλάζει λίγο μεγαλώνοντας. Κανένα όμως παιδί δεν θέλει να παραδεχθούν οι γονείς του ότι δεν είναι αρκετοί, του χαλάει κάθε δύναμη μέσα του. Θαυμάζουμε ακόμα κι αν το κρύβουμε.. Κανείς δεν έκανε παιδί με οδηγίες χρήσεις, μπορεί ως παιδιά να ήμαστε αρκετά εριστικά προς τους ''μεγάλους'' αλλά χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν δύσκολα τις περισσότερες φορές. Σίγουρα σε αγαπάει χώρο θέλει να το δείξει! Από την άλλη εμείς οι γονείς πιστεύουμε ότι όλα τα κάνουμε σωστά κι όταν αυτό δεν το καταλαβαίνει το παιδί μας θυμώνουμε, μαζί του, με τον εαυτό μας και μαστιγονόμαστε. Η σιγουριά που έχουμε για ''το πάν΄΄ που κάνουμε για τα παιδιά μας, μας τρώει πολλές φορές. Πόσες φορές καθίσαμε να σκεφτούμε τι θέλει πραγματικά και το παιδί μας? Πόσες φορές βάλαμε λίγο πιο πάνω τον εγωισμό μας? Λάθη γίνονται και είναι φυσιολογικό, το θέμα με είναι να προσεγγίζουμε πολύ κοντά το παιδί μας και ταυτόχρονα να του δίνουμε τον χώρο για αφομοίωση ταπεινή μου γνώμη και μόνο. Λένε πως τα παιδιά μέχρι μια ηλικία είναι καθρέφτης των γονιών... Κάνε το παιδί σου ευτυχισμένο άνθρωπο και χέσε τη κοινωνία. Είσαι άξια για μάνα και φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις απλά ο παραλήπτης θα ήταν όμορφο να είναι ο γιος σου. Μίλα του! Η κουβέντα αλλάζει πολλά, μάθε του να κουβεντιάζει θα σ εμπιστευτεί περισσότερο, ποτέ δεν είναι αργά να χτίσεις μια ιδανική σχέση.. Ότι σου έλειψε κι ότι του έλειψε είναι ώρα να λυθεί, στο χέρι σου είναι απλά με λίγο παραπάνω υπομονή.. Σε καμία περίπτωση δεν σου υποδεικνύω τρόπους, με σεβασμό προς τη μητρότητα παραθέτω την γνώμη μου.Φιλικά Lila