Με όλο το σεβασμό γιατί μου φαίνεσαι όντως σε δίλημμα αλλά...δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούμε να είμαστε τίμιοι κ ειλικρινείς ΕΣΤΩ με τους εαυτούς μας... Αφού δεν σε καλύπτει πια ο γάμος σου,γιατί απλά δεν χωρίζεις και να κάνεις οτι θές στη ζωή σου?Γιατί πρέπει και να ενδώσεις στον ξαφνικό έρωτα και να έχεις την καβάτζα,το σίγουρο που είναι ο άντρας σου? Kαι μην ακούσω γιατί είναι στη μέση το παιδί..γιατί το θεωρώ πολύ πιο άσχημο ως προς το παιδί η μάνα του να απατάει και να ακυρώνει στην ουσία την οικογένεια του//είναι μεγαλύτερη κοροιδία! Οπότε ή άσε την παρόρμηση της στιγμής και κοίτα να σώσεις τον γάμο σου-μεταξύ μας 8 χρόνια δεν είναι τόσα πολλά-και να ξαναερωτευτείς τον άντρα σου ή αν σου ήρθε ο πραγματικός για σένα έρωτας,φέρσου ντόμπρα και δέξου τις συνέπειες..Αν είναι ο έρωτας που λες θα τις αντέξει!