Αγαπητή....Ούσα μικρότερη σου (ίσως και τα μισά χρόνια) και παιδί χωρισμένων γονιών ακριβώς λόγω τρίτου προσώπου, δεν θα πέσω να σε φάω αλλά θα πω τα εξής.Κατανοώ πως ο έρωτας μάς έρχεται εκεί που δεν τον περιμένουμε.Είτε στα 25 είτε στα 55.Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποτρέψεις.Μπορεί ακόμα και ο σύζυγος σου να μην ήταν τελικά ο έρωτας της ζωής σου.Όλοι οι άνθρωποιέχουν τις ίδιες βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες σε οποιαδήποτε ηλικία.Αυτός ο άνθρωπος όμως,σου έχει χαρίσει παιδιά που σε ολοκληρώνουν και τα αγαπάς. Σε έχει φροντίσει και εκείνος από τη πλευρά του (δεν αναφέρεις κάτι αντίθετο ή αρνητικό της δικής του συμπεριφοράς).Μετά από τόσα χρόνια γάμου, δεν αξίζει λοιιπόν να προσπαθήσεις να ανανεώσεις τον γάμος σας και να ξαναβρεις στα μάτια του τον άντρα που ερωτεύτηκες? Είναι δύσκολο, μακρύ αλλά όχι ακατόρθωτο.Μήπως εκείνος συνεχίζει να σε αγαπά αλλά είσαι εσύ που βαρέθηκες?Αν δεν μπορείς για χ λόγους να συνεχίσεις μαζί του, δώσε ένα τέλος και πάψε να τον κοροϊδέυεις.Και αυτόν και τον εαυτό του.Γιατί στο τέλος θα υπάρχουν χαμένοι.Ίσως εκείνος, ίσως εσύ ή και οι δύο.Πρόσεξε λοιπόν τις αποφάσεις σου μακριά από τον αυθορμητισμό και κυρίως τον εγωισμό.Δυστυχώς αγαπητή οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει τρομερά δύσκολες.Με λυπεί και με στεναχωρεί αυτό.Με έχουν προδώσει και έχω προδώσει. Και πάλιέμεινα συναισθηματικά με τον εαυτό μου. Έχασα τον πατέρα μου από μια άλλη γυναίκα και είδα την μητέρα μου να μαραζώνει. Η κρίση και οι αποφάσεις πάνω σου...