Και εγώ κάποτε είχα ακριβώς το ίδιο θέμα.Δεν ήταν ζήλεια όμως. Ήταν ότι δεν είχα συνηθίσει να ζω με ένα ζωάκι, πόσο μάλλον και να κοιμάμαι μαζί του.Μετά από κάνα δυο εβδομάδες, το γύρευα εγώ για να κοιμήθουμε αγκαλιά.Και εσύ λες ότι έχουν περάσει 4 ΜΗΝΕΣ!Μάλλον είσαι κακίστρω. Και παρ'το αλλιώς γιατί αυτός που θα πάρει -δικαίως!- πόδι, στο τέλος θα είσαι εσύ.Η αγάπη που νιώθεις για το ζωάκι σου, είναι ανάλογη με του παιδιού σου.Κανείς δεν θα σε βάλει πάνω από αυτό, πόσο μάλλον με το έτσι θέλω...