Να τους χαίρεσαι και τους δύο αλλά το μόνο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας την εξομολόγηση σου είναι το παρακάτω ποιήμα:"Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σαςκι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,έστω και μια φορά;Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγήγια τους απεγνωσμένους;(Ντίνος Χριστιανόπουλος)