Μπορεί να είναι και το ωραιότερο κείμενο που έχω διαβάσει στη στήλη! Με έκανε να θέλω να πάρω κι εγώ τη βαλίτσα μου προς άγνωστη κατεύθυνση (βοηθάει και το γεγονός ότι ο 30 ημερών γιος μου τσιρίζει μες στο αυτί μου...)