Σε καταλαβαίνω, τα ίδια έχω περάσει και εγώ με μία διαφορά. Εγώ φώναζα όσο και αυτός, αντιδρούσα. Φυσικά έτρωγα ξύλο αλλά έδινα κι ολας, μάχες ολόκληρες σαν παιδιά. Μεγαλώνοντας, και όσο ο παραλογισμός του συνεχιζόταν, είχαμε πάλι καβγάδες. Ποτέ δεν τον φοβήθηκα όμως και ας με έριχνε σε μποι και δύναμη. Θα σε χτυπήσω θα σε κάνω, χτύπα με ρε και θα δεις τι έχει να γίνει αστυνομία και μέσα θα σε χώσω. Μαλάκες είναι, θέλουν να τους φοβούνται. Όσο δεν τον φοβάσαι τόσο δεν θα σε ενοχλεί. Α και πλέον στα 40 μας ε μπορώ να πω ότι έχουμε καλή σχέση, πίνουμε και ένα καφέ παρέα που και που.
