Μιλάμε χωρίς να γνωρίζουμε, σχολιάζουμε έτσι για το χαβαλέ, πετάμε κάτι κι εμείς για να γεμίσουμε ενα κουτάκι. Θα προσπαθήσω να μην κάνω το ίδιο.Καταλαβαίνω για να φτάσεις στο σημείο να γράψεις εδώ ζορίστηκες πολύ, τα πράγματα με τα χρόνια άλλαξαν, άλλαξε ο άνθρωπος σου άλλαξες κι εσύ, δυο ξένοι μέσα σε ένα σπίτι που πια δεν έχουν τίποτα να μοιραστούν πέρα απο το χαμόγελο των παιδιών. Καταλαβαίνω οτι πια δε σε νοιάζει ο τρόπος του, το αν θα εχει γκόμενα η όχι, το αν θα σου πει καλημέρα το πρωί, σε νοιάζει το πως σκατά φτάσατε ως εδω... Τα παιδια ειναι ενα ευαίσθητο κομμάτι, το αν θα χωρίσεις εσύ απο αυτόν τον άνθρωπο που δεν σου προσφέρει στην ουσία τίποτα απο οτι λες δεν σημαίνει οτι θα χωρίσετε απο τα παιδιά σας. Αν δεν το αντέχεις όλο αυτό βρές ένα τρόπο να το ξαναφτιάξτε κι αν δεν θέλεις βάλε μια οριστική τελεία. Τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερα απο όσα νομίζουμε, σίγουρα θα είναι πολύ χαρούμενα όταν θα βλέπουν τη μαμα τους με ένα αληθινό και όχι τεχνητό χαμόγελο. Ζύγιασε τα πράγματα αλλα σε καμία περίπτωση μην βάζεις το θέμα -παιδιά- μπροστά για πράγματα που φοβάσαι ή όχι να κάνεις (δεν στη λέω) τα παιδιά είναι χαρούμενα όταν ειναι και οι γονείς τους. Δεν θα σπάσεις καμία οικογενειακή γαλήνη αν χωρίσεις. Συμβουλέψου έναν παιδοψυχολόγο σίγουρα θα σε βοηθήσει να πάρεις τη σωστή απόφαση. Με ψυχραιμία πάντα.!Φιλικά Lila...