Πιστεύω και εγώ πως οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό αρκεί να το θέλουν πραγματικά οι ίδιοι. Όχι να το κάνουν για κάποιον άλλο. Αυτό το καταλαβαίνεις από τα λεγόμενα του. Αν σου "εξομολογείται" οτι δεν του αρέσει ο εαυτός του, οτι κάνει κάτι και μετά το μετανιώνει κλπ. σημαίνει οτι πραγματικά θέλει να αλλάξει. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται πολύ προσπάθεια και χρόνος και ίσως και η βοήθεια κάποιου ειδικού. Εγώ έδωσα δεύτερη ευκαιρία και πραγματικά βλέπω μεγάλη προσπάθεια εδώ και ένα χρόνο. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σε μια νύχτα. Αλλά τον βλέπεις να προσπαθεί και αυτό σε χαροποιεί και σε κάνει να πιστεύεις σε αυτόν και στη σχέση σας. Όμως δεν ήταν το πρόβλημα η επιθετικότητα. Θα έλεγα εν συντομία πως το πρόβλημα ήταν η δοτικότητα.Στην περίπτωσή σου (επειδή δεν το ξεκαθαρίζεις) αν μιλάμε για βία, νομίζω πως είναι περιττές οι δεύτερες και οι τρίτες ευκαιρίες. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω με κανέναν τρόπο έναν άνθρωπο που μου ασκεί βία έστω και αν είναι μόνο λεκτική βία. Νομίζω οτι η ανάγκη μας για σεβασμό και αξιοπρέπεια πρέπει να είναι πάνω από τις συναισθηματικές μας ανάγκες. ΑΝ μια τέτοια σχέση σου καλύπτει αυτές τις ανάγκες (συναισθηματικές). Και για αυτό επέτρεψε μου να αμφιβάλλω.