Απ'την Εξομολόγησή σου να συγκρατήσεις αυτό που λες στην αρχή: "...Κάποτε δεν πίστευες στη φιλία..."ΑΥΤΟ (!) ήταν το πραγματικό δείγμα πως σε έβλεπε και ποιος ήταν ο χαρακτήρας της!!!Απλώς η πραγματική φύση του χαρακτήρα της "κρύφτηκε" κάτω από απ'τον αυθορμητισμό της νιότης, την ανάγκη (ή μήπως σκοπιμότητα) της φιλίας και τόσα άλλα.Μιλάς για μια χαμένη, πριν 4 χρόνια, φιλία.Εγώ είχα φίλο από 19 ετών και είμασταν αχώριστοι για 21 χρόνια...!Μέχρι που σιγά-σιγά απομακρύνθηκε και όταν του ζήτησα βοήθεια σε κάτι με αγνόησε.Φτάσαμε στο σημείο να χάσω τον πατέρα μου και δεν μου'πε ούτε ένα συλληπητήρια!Όμως ΕΓΩ (!) φταίω, διότι δείγματα του χαρακτήρα του, με ήπιο και έμμεσο τρόπο, μου'δινε (μου'δειχνε) πάντα.Απλώς εγώ δεν μπορούσα, λόγω απειρίας, ή δεν ήθελα, να τα δω.Ακριβώς όπως και συ που λες ότι "δεν πίστευε στη φιλία"!Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου της σκληρότητας του χαρακτήρα της, ότι όπως λες "για μια απλή παρεξήγηση σου φέρθηκε με τόση σκληρότητα".Ξέχασέ την λοιπόν και προχώρα!Δεν σου αξίζει αυτός ο άνθρωπος!ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...!!!ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ...!!!