τι να σου πρωτογραψω... σε καταλαβαινω απολυτα.. εμενα η μανα μου με ετρεχε σε λογοθεραπευτικα κεντρα οταν ημουν μικρη επειδη δεν μ αρεσε η ορθογραφια...αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι πως ειναι δυνατον να τα εχεις συνειδητοποιησει ολα αυτα και να μην κανεις την πιο απλη συνδεση στο μυαλο σου : η μαμα σου, (για δικους της λογους θα που εχουν να κανουν με την παιδικη της ηλικια και πιθανον να μην γνωριζεις κ εσυ), ειχε απολυτη αναγκη να κανει ενα παιδι χαζο. Η', ειχε τοοοσο μεγαλο αγχος να κανει ενα εξυπνο υπερ-παιδι που με την παραμικρη αφορμη αφηρημαδας ή γνωστικης δυσκολιας ειπε αχ! να το! το παιδι μου καταστραφηκε!(ετσι εκανε η μανα μου πχ)Ειναι επομενο ενα παιδι που δεν ασχολειται κανεις μαζι του-ποσο μαλλον, που του φερονται τοσο σκληρα!!!- να τα παρατησει. Προβλημα δεν εχεις, φαινεται απο τον τροπο που γραφεις. Το ξερω οτι χρειαζεται τεραστιο θαρρος και παιρνει χρονο και πονο αλλα καποια στιγμη θα απομυθοποιησεις την μανα σου, θα καταλαβεις τα τραγικα λαθη που εκανε μαζι σου και μαλιστα θα την καταλαβεις, στο τελος.. εχει κ αυτη την ιστορια της. Βασισου στον εαυτο σου και μονο, το ξερεις οτι μπορεις να καταφερις τα παντα αν θελησεις, το ειπες και μονη σου. Σου στελνω πολλη πολλη αγαπη και σου ευχομαι ειλικρινα τα καλυτερα σ αυτο το ταξιδι σου, με συγκινησες πολυ.