Ξερεις τι λενε; Η εμπιστοσυνη κεντριζει τη δημιουργικοτητα...Και δυστυχως στην περιπτωση σου μαλλον επαληθευεται η φραση.Αν ειχες καποιον να σε υποστηριξει οταν ησουν μικρη ειτε τη μητερα σου ή καποιο αλλο συγγενικο σου προσωπο ειτε δασκαλους ή καθηγητες θα ειχες τη διαθεση να προσπαθησεις περισσοτερο τουλαχιστον στο σχολειο.Θα σου πω ομως και κατι αλλο οι ανθρωποι που τα καταφερνουν στη ζωη τους δεν ειναι παντα ουτε οι πιο εξυπνοι ουτε οι πιο ικανοι (και φυσικα δεν υποννοω οτι δεν εισαι εξυπνη ή ικανη) αλλα αυτοι που προσπαθουν και δουλευουν σκληρα...Και ναι μπορει σαν παιδι να ηθελες να ειχες αλλη αντιμετωπιση τουλαχιστον απο τη μητερα σου αλλα τωρα που μεγαλωνεις μπορεις να αρχισεις να λειτουργεις διαφορετικα..Για αρχη θα σου ελεγα να μην εισαι τοσο σκληρη με τον εαυτο σου και να μη δινεις τοση σημασια στη γνωμη των αλλων ή αν δωσεις σημασια τελικα καντο για να τους αποδειξεις οτι κανουν λαθος.Δειξε τους οτι μπορεις να τα καταφερεις, οτι μπορεις να κανεις αυτο που θελεις ή ονειρευεσαι.Χρειαζεται ομως πολλη προσπαθεια απο τη μερια σου,προσπαθεια και πιστη στον εαυτο σου.Και αν δεν πιστευουν οι αλλοι σε σενα εσυ πρεπει να πιστευεις και να αγαπας τον εαυτο σου και βεβαια να προσπαθεις.Τιποτα δε γινεται ετσι απο μονο του χωρις προσπαθεια και κοπο...