Είμαι κι εγώ στον ακαδημαίκό χώρο, βλέπω τους καθηγητές μου και πραγματικά δεν θέλω να γίνω σαν κι αυτούς! Το 50% που είναι παντρεμένοι ζουν μεταξύ δύο χωρών, τα παιδιά τους μεγαλώνουν με τον ένα γονιό αναγκαστικά, τα σαββατοκυριάκα τα παιρνούν σε αεροδρόμια και αεροπλάνα για να βρίσκονται με την/τον σύντροφό τους. Τέτοια οικογενειακή αποκατάσταση δεν τη θέλω. Επίσης, βλέπω συνάδελφους 40+ χρονών να παλεύουν ακόμα για μια μόνιμη θέση, να παίρνουν θέσεις που είναι δίχρονες ή τρίχρονες... άντε και αν είναι απόλυτα τυχεροί πεντάχρονες... Και μετά ξανά απ' την αρχή. Ούτε τέτοια επαγγελματική αποκατάσταση ονειρεύομαι. Όσο για τα λεφτά... Τι να λέμε τώρα! Ψίχουλα!!! Άσε που αν πρέπει να σπαταλάς και το μισό σου μισθό στα πήγαινε-έλα για να δεις γυναίκα/άντρα και παιδιά σου απομένουν αρκετά για ένα δυαράκι στην καλύτερη περίπτωση. Τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους αλλά εκτός από εξυπνάδα χρειάζεται και πολύ κουράγιο σε άλλα θέματα το "academia"... κι εγώ δεν διαθέτω μάλλον κανένα απ'τα δύο.