Στον πατέρα σου να πεις την αλήθεια κ να μην κρύψεις τον τρόπο κ όσα νιώθεις για αυτό που σου συμβαίνει. Του οφείλεις να είσαι ειλικρινής' μαζί του. Όσον αφορά για το τι να κάνεις πως να το χειριστεις σε αυτό νομίζω κανένας στη παρούσα φάση δεν μπορεί να σου απαντήσει. Δυστυχώς έχω βρεθεί στη θέση σου μόνο που το δικό μου τηλεφώνημα έσκασε μια δεκαετία αργότερα από τη δική σου ηλικία. Επειδή λοιπόν είχα κ εγώ έναν εξαφανισμένο γονιό για τον ίδιο λόγο από τα 11 μου αυτό που μπορώ να κάνω, που ίσως σε βοηθήσει είναι να σου πω πως ήταν για μένα. Στα 20 μου λοιπόν κ εγώ πραγματικά δεν ήθελα καμία επαφη. Δεν μπορούσα με καμία δύναμη να συγχωρήσω την εγκατάλειψη. Μεγάλωσα όμως κ έκανα δική μου οικογένεια κ ο θυμός κ η προδοσία που κάποτε ένιωθα έφυγαν κ στη θέση τους μπήκε μια νοσταλγία για αυτή τη φιγούρα που έλειπε από τη ζωή μου κ πολλά μα πολλά γιατί. Ένιωθα συνεχώς ότι κάτι έλειπε. Κ ένα όμορφο καλοκαιρινό μεσημεράκι στα 30 μου πια,βρήκα ένα μήνυμα στο κινητό μου από μια φωνή που μου έλεγε είμαι ο πατέρας σου. Εγώ λοιπόν τον συνάντησα κ σου προτείνω να κάνεις το ίδιο. Άκουσα όλα είχε να μου πει, περίμενα περισσότερα βέβαια ποιο αληθινά, άκουσα τις κατηγορίες προς το πρόσωπο της μητέρας μου(να ξέρεις ότι κ εσύ θα ακούσεις) αλλά το κυριότερο είναι ότι επιτέλους μίλησα μαζί του κ εγώ. Του είπα όλα όσα είχα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια . του ζήτησα εξηγήσεις κ πάνω από όλα έβγαλα τα συμπεράσματα μου κ νιώθω ΕΓΩ εντάξει με τν εαυτό μου. Σου προτείνω λοιπόν να την συναντήσεις κ να κάτσεις να μιλήσεις μαζί της ανεξάρτητα πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.άκουσε τι έχει να σου πει κ βγάλε ότι νιώθεις εσύ από μέσα σου ακόμα κ αν είναι μόνο θυμός. Μην κρατήσεις απωθημένα. Κάντο για να νιώσεις εσύ πιο όμορφα κ γαλήνια. Κ πίστεψε με ετσι θα νιωσεις