Έκανα λογαριασμό εδώ πέρα μόνο για να σου απαντήσω. Φίλε άγνωστε, είχα έντονη, ντροπιαστική (κατ'εμε) ακμή από τα δώδεκα μου χρόνια έως τα είκοσι... ένα? Εκεί περίπου. Είχα γυρίσει όλους τους δερματολόγους της Θεσσαλονίκης. Πήρα ότι σκεύασμα υπήρχε. Τζίφος. Στο τέλος ένας γιατρός μου έδωσε χάπια. Τα reducar. Ξεκίνησα τα χάπια την ίδια περίοδο με μία καλή φίλη, αυτή έπαιρνε μια άλλη μάρκα χαπιών αλλά με ίδια δραστική ουσία. Σε έξι μήνες το δέρμα μου είχε γίνει αγνώριστο. Η ακμή περιορίστηκε μόνο στο πρόσωπο, σε βαθμό τόσο μικρό που μου φαίνεται έως και διασκεδαστικό το να χω που και που κανένα μικρό σπυράκι. Η ακμή που μεγαλουργούσε σε όλο το υπόλοιπο σώμα μου κόπηκε μαχαίρι. Τα αποτελέσματα στην φίλη μου ήταν το ίδιο, αν όχι περισσότερο θεαματικά. Βέβαια, κατά την διάρκεια της θεραπείας, αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο (πολλοί φοβούνται), ίσως η ακμή σου φουντώσει. Εμένα σταμάτησε αμέσως, η φίλη μου όμως ταλαιπωρήθηκε για κάποιον καιρό με τα χάπια. Επίσης, έπρεπε να κάνουμε μηνιαίες εξετάσεις αίματος, για να παρατηρεί ο γιατρός τα επίπεδα της χοληστερίνης, κάποιων ουσιών στο συκώτι και το ενδεχόμενο μιας εγκυμοσύνης (η ουσία των χαπιών αυτών, τώρα το όνομα μου διαφεύγει, προκαλεί τερατογενέσεις). Εγώ πάντως, που έχω δοκιμάσει ότι κρέμα, σαπούνι, ορό, φάρμακο, κτλπ έχει υπάρξει ποτέ σε φαρμακείο και μη, προτείνω χάπια. Ανεπιφύλακτα. Εδώ και δυο χρόνια που πήρα τα χάπια, κυκλοφορώ μόνο με λιποζάν, και δεν βάζω εκείνο το αηδιαστικό γλάσο μεικ απ που η ίδια είχα πείσει τον ευατό μου πως έπρεπε να φοράω σαν μάσκα. Μιλάμε, άλλη φάση. Καλά ξεμπερδέματα!