Νομίζω πως σε καταλαβαίνω αν και αυτό θα το κρίνεις εσύ. Αυτά που λες πως είναι οι λόγοι τη θλίψης σου, τα έχεις αναγνωρίσει και υποψιάζομαι πως ξέρεις και τι πρέπει να κάνεις. Η αίσθηση πως η ζωή περνάει γρήγορα και η γενικότερη πίεση που αυτό φέρνει μας κάνει να μένουμε στάσιμοι συχνά και να κρατιόμαστε από παλιότερες προσδοκίες και εκδοχές του εαυτού μας. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Μην πέφτεις στην παγίδα να συγκρίνεις τι έχουν κάνει ή όχι οι άλλοι και βρες το δικό σου δρόμο. Δεν είναι ούτε αργά ούτε νωρίς. Ζεις ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να ζεις στην ηλικία αυτή.