Καθόλου ασήμαντες οι σκέψεις αυτές..Όμως δεν ξέρω αν συμφωνώ ή αν διαφωνώ.Προφανώς, αν αύριο μάθω ότι πάσχω από μία ανίατη ασθένεια,θα νοσταλγώ το σήμερα όπου ήμουν αφελής και ανέμελη,ελεύθερη να γκρινιάζω για όσα μου λείπουν. Όμως σήμερα νοσταλγώ όσα δεν έζησα και θα ήθελα να ζήσω.Γενικότερα πιστεύω πως τα προβλήματα του καθενός δε συγκρίνονται. Αυτή τη στιγμή ένα παιδί κάπου πεθαίνει, άμα όμως πεθάνω κι εγώ και βυθιστώ σ'αυτή τη σκέψη δε θα μπορέσω να προσφέρω κάτι. Ο καθένας βλέπει το πρόβλημά του με βάση αυτά που έχει για επεξεργασία. Ένα παιδί που χθες πείναγε και σήμερα χορταίνει,αύριο θα κοιτάξει να ντυθεί,μόλις ντυθεί να δουλέψει,μετά να σπουδάσει και να προσφέρει..