Επίσης είπες κάτι πολύ σημαντικό! Κι εγώ το ξεχειλώνω..πόσο ασήμαντα μυρμήγκια είμαστε όλοι μας μπροστά σ'αυτό που λέγεται ζωή,πλανήτης,και πόσο ασήμαντος ο θάνατος ή η γέννηση τελικά ενός από μας μπροστά σ'αυτό το μεγαλείο που υπάρχει τόσες χιλιάδες χρόνια και θα συνεχίζει να υπάρχει όταν φύγουμε. Αν μπορούσαμε να το δούμε τόσο απλά,πραγματικά θα είχαμε απελευθερωθεί,από πολλές απόψεις,ακόμα και από τα άγχη μας,τις ενοχές,τα ρίσκα,τους φόβους.Νομίζω το παραξεχείλωσα..όμως έίναι μία σκέψη που μου ρθέ σαν αναλαμπή σε μία πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου (και μετα φυσικά πέταξε,αφού με σήκωσε πρώτα στα πόδια μου).