Εφόσον υπήρχαν αισθήματα από τη δική σου μεριά η συνθήκη που προτείνεις στην εισαγωγή της εξομολόγησής σου δεν ήταν ποτέ εφικτή. Ασχέτως αν το σκέφτεσαι έτσι τώρα εσύ μπήκες σε αυτή τη σχέση ερωτευμένη και χαρούμενη άρα δεν υπήρχε το ενδεχόμενο να φύγεις αλλά ούτε και να συνθηκολογήσεις στο να περνάς απλώς καλά έως ότου βρεις κάτι καλύτερο. Αυτό όμως αφορά εσένα, προφανώς δεν ίσχυε το ίδιο για τον άλλο και δεν σε έβλεπε με τον ίδιο τρόπο, δυσάρεστο αλλά αληθινό. Συμβαίνει άπειρες φορές στη ζωή και δεν είναι όλα τα συναισθήματα αμοιβαία χωρίς να φταίει απαραίτητα κάποιος για αυτό. Το point μου είναι "σταμάτα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα" και μην το δραματοποιείς περισσότερο από όσο χρειάζεται. Θα μπορούσε να έχει συμβεί το αντίθετο και να γράφει εκείνος εδώ αντί για σένα. Αξίζουμε όλοι την αγάπη που μας αναλογεί και αλίμονο αν μια λάθος ή ατυχής επιλογή καθορίζει την υπόλοιπη ζωή μας. Ασε το μελόδραμα στην άκρη λοιπόν και φρόντισε αρχικά τον εαυτό σου σταματώντας μαχαίρι τις σκέψεις αυτολύπησης και οδυρμού. Τόνωσε την αυτοπεποίθησή σου και τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου.
