Πιστεύω ότι δεν υπάρχει πρέπει.. η κάθε περίπτωση έχει τα καλά της και τα στραβά της. είναι θέμα του τι πραγματικά θες, της ψυχοσύνθεσης σου, τι αντέχεις και τι όχι.προσωπικά από τη στιγμή που, όπως και εσύ, είχα την επιλογή..επέλεξα να πάω έξω για σπουδές. Πλέον στα 32 μου, σου λέω ότι ήταν σίγουρα μια μεγάλη,δύσκολη και ωραία εμπειρία. ανεκτίμητη. κατά καιρούς, είχε πολλές δυσκολίες και δύσκολες στιγμές. αλλα άξιζε το κόπο.Η μάνα σου θα πάθει 'κατάθλιψη', όπως ενδεχομένως και εσύ (δεν είναι λίγο στα 18 σου να βρίσκεσαι μονη σου σε μια ξένη χωρα...), αλλα για πολυ λίγο καιρό. μετά θα δείτε και οι 2, ότι τα πράγματα...κυλάνε. και πιθανώς θα σου αρέσει. κάθε τι καινούριο και άγνωστο προκαλεί φοβία/άγχος. μην το φοβάσαι όμως. συν τοις άλλης, όπως είπες.. έχεις 4 αδέρφια! δε θα πάθει τίποτα. και σίγουρα ούτε εκείνη θα θέλει να μην πας έξω για αυτό το λόγο. (γίαυτό και σε υποστηρίζει στο να το κανεις άλλωστε)..Και σε τελική ανάλυση, θα είσαι 3 ώρες μακριά! δηλαδή... κοντά!Τώρα όσο για το ότι έξω πάνε μονο αυτοί που δε κατάφεραν να περάσουν εδώ... ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη έκθεση.. απλά όμως θα αρκεστώ στο να πω ότι κάτι τέτοιο, απλά δεν ισχύει σε καμια περίπτωση.. δηλαδή τι λέμε? ότι στο MIT πάνε οι αποτυχημένοι? στο Imperial? στο LSE? και πάει λέγοντας... μάλλον όλο αυτό συνοψίζεται στο "ό,τι δε φτάνει η αλεπού, το κάνει κρεμαστάρια". αποφάσισε για τον εαυτό σου σύμφωνα με τα δικά σου πιστεύω και θέλω..(άλλωστε μονo εσύ θα επωμιστείς και τις οποιες συνέπειες τον όποιων επιλογων σου)(χωρίς σε καμια περίπτωση να ακυρώνω την αξια των αντίστοιχα καλών Ελληνικών πανεπιστημίων. απλά πχ στην αγγλία δε θα ασχοληθείς με κομματικές <άσχημη λέξη>, ούτε αυτές θα καθορίσουν το ποτε θα πάρεις εσύ πτυχίο η αν θα δώσεις εξετάσεις η θα περάσεις μάθημα. Κατά τα λοιπά, παντού υπάρχουν καλά και όχι τόσο καλά πανεπιστημιακά ιδρύματα).PS: προσπάθησα να είμαι σύντομος για να μη κουράσω..μάλλον δε τα πήγα και τόσο καλά :)