Φίλτατε, καταρχήν απορώ με τη ''δύναμή'' σου να κάνεις σχέση δύο εβδομάδες μετά τη λήξη της προηγούμενης. Κατά δεύτερον, η όλη περιγραφή της ζωής σου υποδηλώνει πως ουσιαστικά και με εξαίρεση τον τελευταίο χρόνο είχες πάντα μία γυναίκα δίπλα σου, ουσιαστικά σε μία σχέση συγκατοίκησης. Έχω ένα παράδειγμα φίλου μου (κοντεύει τα 50 πλέον) αντίστοιχο με το δικό σου, απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μείνει μόνος του, νιώθει ότι η ζωή του παίρνει ουσία και αξία μέσα από μία γυναίκα στο πλάι του. Δεν μπορώ να σε νιώσω, γιατί δεν αισθάνομαι έτσι. Ναι, θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου, αλλά όχι επειδή νιώθω ''εξάρτηση'' από το άλλο φύλο ούτε γιατί με κυριεύουν ανασφάλειες όντας μόνος μου. Και δεν ψάχνω ''συντροφιά'' για τη συντροφιά, αναζητώ τον άνθρωπο τον οποίο θα επιζητώ πραγματικά, γιατί εάν αναζητούσα το πρώτο μάλλον δε θα ζούσα μόνος τώρα αλλά με την πρώτη ''διαθέσιμη'' που θα μπορούσε να με ακολουθήσει...