Συμφωνώ Σκάρλετ :) Μόνο μια επισήμανση γιατί έχει κι αυτό την αξία του θαρρώ: σε νηπιακό επίπεδο ναι. Πλέον, σε άλλες χώρες το νηπιαγωγείο δεν υποτιμάται ως χώρος στάθμευσης των παιδιών μέχρι οι γονείς να τελειώσουν τις δουλειές τους α και, προετοιμασίας για το διάβασμα του δημοτικού. (το εκπαιδευτικό σύστημα προσχολικής αγωγής στο Ρέτζιο Εμίλια το ξέρεις; )Όσο για το υπόλοιπο κείμενο, δυστυχώς, είναι ευστοχότατο. Αλλά μας φαντάζεσαι αυτόβουλα όντα, με άποψη, υπευθυνότητα, συναισθηματική ωριμότητα και δημιουργικούς; Πάντως οι έχοντες δεν θέλουν να μας φαντάζονται :) Τέλος πάντων, το ζήτημα της παιδείας και του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος με πονά. Τόσοι παιδαγωγικοί μέθοδοι-σχολές-ιδέες που μπορούν να προσαρμοστούν στην ελληνική πραγματικότητα αλλά εδώ ακόμη και την το υπουργείο παιδείας δεν είμαστε άξιοι να το ξεχωρίσουμε από αυτό των θρησκευμάτων. :)