Nαι, δεν διαφωνούμε στην πραγματικότητα. Εφερα απλά ένα παράδειγμα κοντινό γιατί πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας "επαναπαύονται " σε μια "διάγνωση" και δεν διερευνούν το πώς θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με την υπόλοιπη κοινωνία χωρίς να απεμπολίσουν την διαφορετικότητά τους αλλά και χωρίς η διαφορετικότητά τους να τους δημιουργεί πρόβλημα. (Μπορώ να σου πω για λάθος διαγνώσεις και να τραβας τα μαλλιά σου....μιλάμε για εξαιρετικά σοβαρά πράγματα...τες πα, είναι άλλης μέρα συζήτηση)Η αρχική ανάρτηση βέβαια διαπραγματεύονται και θέματα που δεν εμπίπτουν στην δυσλεξία όπως το φάγωμα λέξεων, άρθρων, κτητικών αντωνυμιών που αποτελεί φυσικά μια "παρενέργεια" της χρήσης κινητών και SMS που πραγματικά δυσκολεύει την κατανόηση ενός κειμένου από τον αναγνώστη! πχ. Μ είπε ο πατερας τν γ@μησες. (την γάμησες, δηλαδή τώρα να δεις τι θα πάθεις?, την γάμησες δηλαδή την κουτούπωσες? Τον γάμησες και άρα αλλάζει τελείως η ιστορία? Τι??)Επεκτάθηκα για την σύνταξη, την γραμματική και την στίξη (και το πονεμένο θέμα των παραγράφων! πού το πάμε αυτό!) γιατί συχνότατα συμπορεύονται. >>Πχ.Θα φάμε παιδάκια ή παϊδάκια σήμερα; Συζητήσαμε πως θα κάνουμε ντολμάδες (Με ποιό τρόπο θα τους κάνουμε ή θα τους κάνουμε, πάει και τελείωσε?)Θυμάσαι κάποτε στο σχολείο που μας έλεγαν "γράφε καλά γράμματα γιατί δυσκολεύεις τον καθηγητή και δεν θα βγάλει τα μάτια του να διαβάσει τι λες"? Ε, το ίδιο ισχύει και για τις κακογραμμένες εξομολογήσεις! Όσο πιο κακογραμμένη, τόσο λιγότερο βρίσκουν τον στόχο τους, εν προκειμένω τους αναγνώστες που αναζητούν.
